پاچِنار، محلّه
حومۀ غربی شهر تهران در دورۀ قاجار، از بخش های محلۀ سنگلج و سراسر باغ بود. در یکی از باغ ها بقعه ای به نام سید ولی و یک درخت چنار بود که با فروکردن نوک چاقو، مایعی سرخ رنگ شبیه به خون از تنۀ آن بیرون می آمد و این امر، درخت را در نظر مردم مقدس و متبرک کرده بود. از این رو، آن را باغ پاچنار نام داده بودند. پس از توسعۀ شهر تهران در ۱۲۸۴ق در دورۀ ناصرالدین شاه، باغ پاچنار جزئی از شهر و تقسیم شد و محلۀ مسکونی پاچنار را به وجود آورد. از مکان های مهم آن، مسجد، امامزاده، قهوه خانه و آب انبار سید ولی، حمام نظام الملک و کوچه های جارچی باشی و فراش باشی بود.
حومۀ غربی شهر تهران در دورۀ قاجار، از بخش های محلۀ سنگلج و سراسر باغ بود. در یکی از باغ ها بقعه ای به نام سید ولی و یک درخت چنار بود که با فروکردن نوک چاقو، مایعی سرخ رنگ شبیه به خون از تنۀ آن بیرون می آمد و این امر، درخت را در نظر مردم مقدس و متبرک کرده بود. از این رو، آن را باغ پاچنار نام داده بودند. پس از توسعۀ شهر تهران در ۱۲۸۴ق در دورۀ ناصرالدین شاه، باغ پاچنار جزئی از شهر و تقسیم شد و محلۀ مسکونی پاچنار را به وجود آورد. از مکان های مهم آن، مسجد، امامزاده، قهوه خانه و آب انبار سید ولی، حمام نظام الملک و کوچه های جارچی باشی و فراش باشی بود.
wikijoo: پاچنار،_محله