پاپیلوماویریده[ ۱] ( به انگلیسی:Papillomaviridae ) خانواده ای از دی ان ای ویروس های بدون پوشش است که اعضای آن با نام ویروس پاپیلوما شناخته می شوند. [ ۲] صدها گونه از ویروس های پاپیلوما، [ ۳] شناسایی شده اند که همهٔ پستاندارانِ به دقت بررسی شده[ ۳] و همچنین مهره داران دیگری مانند پرندگان، مارها، لاک پشت ها و ماهی ها را آلوده می کنند. [ ۴] [ ۵] [ ۶] عفونت انواع ویروس پاپیلوم، بسته به نوع، یا بدون علامت است ( مثلاً اکثر بتا - پاپیلوماویروس ها ) یا باعث ایجاد تومورهای خوش خیم کوچک، به نام پاپیلوما یا زگیل می شود ( برای مثال ویروس پاپیلومای انسانی، HPV6 یا HPV11 ) . پاپیلوم هایی که توسط برخی از انواع ایجاد می شوند، مانند ویروس پاپیلومای انسانی ۱۶ و ۱۸، خطر سرطانی شدن را دارند. [ ۷]
ویروس های پاپیلوم معمولاً به یک بافت یا میزبان ویژه گرایش دارند و تصور می شود که به ندرت بین گونه ها منتقل می شوند. [ ۸] ویروس های پاپیلوم منحصراً در لایه پایهٔ بافت های سطح بدن تکثیر می شوند. همهٔ انواع شناخته شدهٔ ویروس پاپیلوما سطح خاصی از بدن، [ ۳] به طور معمول پوست یا اپیتلیوم مخاطی اندام تناسلی، مقعد، دهان یا راه های هوایی را آلوده می کنند. [ ۹] برای مثال، ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) نوع ۱ کف پاها را آلوده می کند و HPV نوع ۲ کف دست ها را آلوده می کند که ممکن است باعث ایجاد زگیل شوند. علاوه بر این، توضیحاتی در مورد وجود دی ان ای ویروس پاپیلوم در خون و در سلول های تک هسته ای خون محیطی وجود دارد.
ویروس های پاپیلوم، نخستین بار در اوایل قرن بیستم شناسایی شدند، زمانی که نشان داده شد زگیل های پوستی یا پاپیلوم ها می توانند توسط یک عامل عفونی بین افراد منتقل شوند. در سال ۱۹۳۵ فرانسیس پیتون روس، که قبلاً وجود یک ویروس سارکومای سرطان زا در جوجه ها را نشان داده بود، افزود که یک ویروس پاپیلومایی می تواند باعث سرطان پوست در خرگوش های آلوده شود. این نخستین اظهارات دانشمندان بود که نشان می داد یک ویروس می تواند در پستانداران سرطان ایجاد کند.
بیش از ۱۰۰ گونه از ویروس پاپیلومای شناسایی شده است، [ ۱۰] اگرچه کمیته بین المللی طبقه بندی ویروس ها به طور رسمی تعداد کمتری را به رسمیت می شناسد که در ۵۳ سرده تا سال ۲۰۱۹ طبقه بندی شده است. [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] همه ویروس های پاپیلوم ( PVs ) دارای سازمان های ژنومی مشابهی هستند و هر دو گونه از آن ها حاوی حداقل پنج ژن همولوگ است، اگرچه توالی نوکلئوتیدی ممکن است بیش از ۵۰٪ از هم واگرایی داشته باشد. الگوریتم های فیلوژنتیک که امکان مقایسهٔ همسانی ها را فراهم می کنند منجر به درختان فیلوژنتیکی می شوند که دارای توپولوژی مشابه، مستقل از ژن مورد تجزیه و تحلیل هستند. [ ۱۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفویروس های پاپیلوم معمولاً به یک بافت یا میزبان ویژه گرایش دارند و تصور می شود که به ندرت بین گونه ها منتقل می شوند. [ ۸] ویروس های پاپیلوم منحصراً در لایه پایهٔ بافت های سطح بدن تکثیر می شوند. همهٔ انواع شناخته شدهٔ ویروس پاپیلوما سطح خاصی از بدن، [ ۳] به طور معمول پوست یا اپیتلیوم مخاطی اندام تناسلی، مقعد، دهان یا راه های هوایی را آلوده می کنند. [ ۹] برای مثال، ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) نوع ۱ کف پاها را آلوده می کند و HPV نوع ۲ کف دست ها را آلوده می کند که ممکن است باعث ایجاد زگیل شوند. علاوه بر این، توضیحاتی در مورد وجود دی ان ای ویروس پاپیلوم در خون و در سلول های تک هسته ای خون محیطی وجود دارد.
ویروس های پاپیلوم، نخستین بار در اوایل قرن بیستم شناسایی شدند، زمانی که نشان داده شد زگیل های پوستی یا پاپیلوم ها می توانند توسط یک عامل عفونی بین افراد منتقل شوند. در سال ۱۹۳۵ فرانسیس پیتون روس، که قبلاً وجود یک ویروس سارکومای سرطان زا در جوجه ها را نشان داده بود، افزود که یک ویروس پاپیلومایی می تواند باعث سرطان پوست در خرگوش های آلوده شود. این نخستین اظهارات دانشمندان بود که نشان می داد یک ویروس می تواند در پستانداران سرطان ایجاد کند.
بیش از ۱۰۰ گونه از ویروس پاپیلومای شناسایی شده است، [ ۱۰] اگرچه کمیته بین المللی طبقه بندی ویروس ها به طور رسمی تعداد کمتری را به رسمیت می شناسد که در ۵۳ سرده تا سال ۲۰۱۹ طبقه بندی شده است. [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] همه ویروس های پاپیلوم ( PVs ) دارای سازمان های ژنومی مشابهی هستند و هر دو گونه از آن ها حاوی حداقل پنج ژن همولوگ است، اگرچه توالی نوکلئوتیدی ممکن است بیش از ۵۰٪ از هم واگرایی داشته باشد. الگوریتم های فیلوژنتیک که امکان مقایسهٔ همسانی ها را فراهم می کنند منجر به درختان فیلوژنتیکی می شوند که دارای توپولوژی مشابه، مستقل از ژن مورد تجزیه و تحلیل هستند. [ ۱۴]
wiki: پاپیلوماویریده