پاپیروس بیستون، با نام رسمی پاپیروس برلین P. 13447، یک کپی جزئیِ آرامی - مصری از کتیبه بیستون است که به عنوان بخشی از پاپیروس های الفانتینی ای شناخته می شود که در طی کاوش های آلمانی میان سال های ۱۹۰۶ و ۱۹۰۸ کشف شدند. [ ۱] این متن در کد شناسایی کتیبه های سلطنتی هخامنشی با نام DB Aram و به طور جداگانه با نام TADAE C2. 1+3. 13 شناخته می شود. این تنها نسخه آرامیِ شناخته شده از کتیبه های سلطنتی هخامنشی است علیرغم اینکه زبان آرامی را زبان میانجی امپراتوری هخامنشی به شمار می آورند. [ ۲]
این پاپیروس در موزه مصرشناسی برلین است.
این پاپیروس در خلال کاوش های باستان شناسی آلمان در سال های ۱۹۰۶–۱۹۰۸ در الفانتین، جایی که به دلیل اهمیت تاریخی خود به عنوان مستعمره یهودیان در امپراتوری ایران شناخته می شود، کشف شد. کشف پاپیروس در خلال یک تلاشِ حفارانه گسترده تر برای کشف چشم انداز فرهنگی، اجتماعی و سیاسی منطقه در دوران باستان بود. [ ۱]
ادوارد ساچائو با نشر متن و بن مایهٔ این پاپیروس در سال ۱۹۱۱، توجه پژوهشگران را به این پاپیروس جلب کرد و به دنبال آن نسخه انگلیسی آرتور ارنست کاولی هم در سال ۱۹۲۳ منتشر شد. تحقیقات و مشارکت های بعدی، از جمله ویرایش ۱۹۸۲ توسط Corpus Inscriptionum Iranicarum ( CII 1. 1 ) ، درک بیشتری از اهمیت پاپیروس ارائه کرد.
این سند دارای دو متن اصلی است، یکی در جلو و دیگری در پشت.
ستون های راست پاپیروس و ستون های ابتدایی آن، نسخه آرامی از کتیبه بیستون داریوش اول ( DB Aram ) را می نمایانند. سنگ نبشتهٔ اصلی که خود به سه زبان و خط حکاکی شده است، صعود داریوش اول به قدرت، دستاوردهای او و نسب او را روایت می کند. این نسخهٔ پاپیروسی، دریچه ای ویژه به تفاوت های ظریف زبانی و تغییرات این اعلامیهٔ تاریخی به پژوهشگران می دهد.
پاپیروس، بسیار تکه تکه است اما گمان می رود که در اصل روی طوماری ۲۴ ورقی در یازده ستون نوشته شده باشد که ۹ ستون در رکتوم و دو ورق بر روی آن است. [ ۳] هیچ یک از یازده ستون اصلی دست نخورده باقی نمانده است. در مجموع قسمت هایی از چهارده بند خوانش پذیر است:
• ستون I: قطعات ۲ خط[ ۴]
• ستون III: قطعات ۴ خط[ ۵]
• ستون IV: قطعات ۱۰ خط[ ۶]
• ستون V: قطعات ۱۷ از ۱۸ خط اصلی بازیابی شده[ ۷]
• ستون VII: قطعاتِ تقریباً همهٔ خطوط، بازیابی شده[ ۸]
• ستون هشتم: قطعاتِ تقریباً همهٔ خطوط بازیابی شده[ ۹]
• ستون XI ( برعکس ) : قطعات همه به جز نیمهٔ بالا سمت راست و آخرین خط[ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین پاپیروس در موزه مصرشناسی برلین است.
این پاپیروس در خلال کاوش های باستان شناسی آلمان در سال های ۱۹۰۶–۱۹۰۸ در الفانتین، جایی که به دلیل اهمیت تاریخی خود به عنوان مستعمره یهودیان در امپراتوری ایران شناخته می شود، کشف شد. کشف پاپیروس در خلال یک تلاشِ حفارانه گسترده تر برای کشف چشم انداز فرهنگی، اجتماعی و سیاسی منطقه در دوران باستان بود. [ ۱]
ادوارد ساچائو با نشر متن و بن مایهٔ این پاپیروس در سال ۱۹۱۱، توجه پژوهشگران را به این پاپیروس جلب کرد و به دنبال آن نسخه انگلیسی آرتور ارنست کاولی هم در سال ۱۹۲۳ منتشر شد. تحقیقات و مشارکت های بعدی، از جمله ویرایش ۱۹۸۲ توسط Corpus Inscriptionum Iranicarum ( CII 1. 1 ) ، درک بیشتری از اهمیت پاپیروس ارائه کرد.
این سند دارای دو متن اصلی است، یکی در جلو و دیگری در پشت.
ستون های راست پاپیروس و ستون های ابتدایی آن، نسخه آرامی از کتیبه بیستون داریوش اول ( DB Aram ) را می نمایانند. سنگ نبشتهٔ اصلی که خود به سه زبان و خط حکاکی شده است، صعود داریوش اول به قدرت، دستاوردهای او و نسب او را روایت می کند. این نسخهٔ پاپیروسی، دریچه ای ویژه به تفاوت های ظریف زبانی و تغییرات این اعلامیهٔ تاریخی به پژوهشگران می دهد.
پاپیروس، بسیار تکه تکه است اما گمان می رود که در اصل روی طوماری ۲۴ ورقی در یازده ستون نوشته شده باشد که ۹ ستون در رکتوم و دو ورق بر روی آن است. [ ۳] هیچ یک از یازده ستون اصلی دست نخورده باقی نمانده است. در مجموع قسمت هایی از چهارده بند خوانش پذیر است:
• ستون I: قطعات ۲ خط[ ۴]
• ستون III: قطعات ۴ خط[ ۵]
• ستون IV: قطعات ۱۰ خط[ ۶]
• ستون V: قطعات ۱۷ از ۱۸ خط اصلی بازیابی شده[ ۷]
• ستون VII: قطعاتِ تقریباً همهٔ خطوط، بازیابی شده[ ۸]
• ستون هشتم: قطعاتِ تقریباً همهٔ خطوط بازیابی شده[ ۹]
• ستون XI ( برعکس ) : قطعات همه به جز نیمهٔ بالا سمت راست و آخرین خط[ ۱۰]
wiki: پاپیروس بیستون