پاپن

لغت نامه دهخدا

پاپن. [ پ َ ] ( اِخ ) دنی. طبیعی دان فرانسوی مولد بسال 1647 م. مطابق با 1082 هَ. ق. در بلوآ و وفات بسال 1714 م. ( 1126 هَ. ق. ). وی نخستین کس است که قوه محرکه بخار را شناخت. و چون از مذهب پروتستان پیروی میکرد بر اثر الغاء فرمان نانت از فرانسه به انگلستان رفت و آنجا به حرمت تمام پذیرفته شد و سپس به آلمان رفت و در برخی از مدارس به تدریس پرداخت. وی مخترع دیگ بخاری است که به نام او خوانده می شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس