پاپتی

( ( خواهش می کنم پژوهش های روان شاد استاد "کورش صفوی" که بیشترش درباره معناشناسی و تاریخ زبان شناسی هست را بخوانید، سپاسگزارم ) )
.
همچنین ما واژه ای در پارسی داریم که درسته مرکّب اتباعی هست و بخش دومش از دیدگاه برخی معنا نداشته باشه ولی بسیار همسان است با این واژه poor انگلیسی:
پاره پوره: آش و لاش، متلاشی، له و لورده -
کهنه، پوسیده، ژنده، فرسوده، رَمیم، اِسقاطی -
خراب، داغون، زِوار ( زِهوار ) در رفته، بدرد نخور، فکسنی، زپرتی، زیقی!
.
همچنین واژه پَئیتی اوستایی با واژه poor انگلیسی که هر دو به معنای بی چیز و نداری هست هم معنا هست!
پس درسته puper از poor گرفته شده ولی ساخت واژه اش بسیار به پاپتی همسان ( شبیه ) هست!
.
من برپایه آموزه ای ( درسی ) که خوانده ام ( زبان های باستانی و زبان شناسی ) روشنگری می کنم و این دیدگاه را داده ام و نگرش من هست که این واژه از پاپتی پارسی وام گرفته شده است ولی از نظر زبان شناسی همون چیزی که شما گفتین درست هست!
puper از همون واژه انگلیسی poor گرفته شده است!

پتیار = پتی اره = اراستگی با پتی = نمایان آراستن = خود را لخت اراستن = کنایه از با پوشش کم آراستن = یا زشتی عمل
پاپتی = پا نمایان = کنایه از پا برهنه
در زبان مازندرانی همچنان به پختن بپتن گفته می شود پس پت یعنی پخت و پخت هم یعنی نمایان شده و آشکار
پته طرف رو رو کردم = آنچه که نمایان بود را به زبان آوردم = آبروبری