پاون

لغت نامه دهخدا

پاون. [ وَ ] ( اِخ ) دریاچه ای به ایالت پوی دُدُم در دهانه کوه آتش فشانی زیبا به ارتفاع 1197 گز.

( پاوَن ) از پا اندازنده؛ مخرب؛ سنگین؛ طاقت فرسا
( پاوِن ) بسته موی نتابیده بز

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید