پاولی ولفگانگ

پاولی، ولْفْگانْگ (۱۹۰۰ـ۱۹۵۸)(Pauli, Wolfgang)
فیزیک دان اتریشی تبار سوئیسی. به سبب کشف اصل طَرد، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۴۵ دست یافت. بنابه اصل طرد، در هر سامانۀ معین، هیچ دو فرمیونی، ازجمله الکترون ها، پروتون ها، نوترون ها، یا ذرات بنیادی دیگری با اسپین نیمه درست، را نمی توان با مجموعۀ یکسانی از اعداد کوانتومی مشخص کرد. وجود نوترینوها را نیز پیش بینی کرد. اصل طَرد در ۱۹۲۵ عرضه شد و به معنی افزوده شدن چهارمین عدد کوانتومی به سه عدد کوانتومی شناخته شده در آن زمان (n، l، و m) بود. این عدد کوانتومی،s، معرف اسپین الکترون و شامل دو مقدار ممکن بود. همچنین، این اصل وسیله ای برای تعیین آرایش الکترون ها در پوسته های پیرامون هسته فراهم آورد که رده بندی عناصر را براساس عدد اتمی آن ها در گروه توجیه می کند. پاولی در وین زاده شد و در مونیخِ آلمان درس خواند. در مقام دستیار فیزیک دان آلمانی، ماکس بورن، به دانشگاه گوتینگن رفت. سپس به کپنهاگ منتقل شد تا با فیزیک دان دانمارکی، نیلس بور، به تحقیق بپردازد. از ۱۹۲۸ به بعد، استاد فیزیک هنرستان فنی ایدگنوسی، در زوریخ بود، ولی سال های جنگ جهانی دوم را در مؤسسۀ مطالعات عالی در پرینستون امریکا گذراند. در ۱۹۳۰ برای این که بتواند تولید طیف پیوسته را در تابش بتا توضیح دهد، قائل به وجود ذره ای به نام نوترینو شد؛ سرانجام، این ذره را در ۱۹۵۶ آشکارسازی کردند.