پاول، ولْفْگانْگ (۱۹۱۳ـ۱۹۹۳)(Paul, Wolfgang)
متخصص آلمانی فیزیک هسته ای. در پیشبُردِ طیف نمایی باریکه های مولکولی، طیف سنجی جرمی، و فناوری شتاب دهی الکترون سهم اساسی داشت. در ۱۹۸۹، به سبب تحقیق و توسعۀ تلۀ یون یا «تلۀ پاول»، که به منظور ذخیره کردن اتم ها به مدت کافی برای اندازه گیری طیف نمایی دقیق به کار برده می شود، به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. این جایزه به او، نورمن رامزی، و هانس دِ هملت اعطا شد. در ۱۹۵۷، در تأسیس آزمایشگاه شتاب دهندۀ دِسی در هامبورگ مشارکت داشت. این آزمایشگاه در پیشرفت فیزیک ذرات نقش مهمی ایفا کرد. از ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۷، مدیر آزمایشگاه فیزیک هسته ای سرن بود که آزمایشگاه مشترک اروپا در زمینۀ فیزیک ذرات و در ژنو واقع است. پاول در مؤسسات فناوری مونیخ و برلین آموزش دید و دانشنامۀ فوق لیسانس خود را در ۱۹۳۷ و طی امتحانی به دست آورد که با حضور هانس گایگر، مخترع شمارشگر گایگر، برگزار شد. در ۱۹۳۹، از دانشگاه کیل مدرک دکتری گرفت. در این زمان، با طیف شناس برجسته، هانس کافرمن، و فیزیک دان نظریه پرداز، ریشارد بِکِر، ارتباط نزدیکی برقرار کرد. این دو دانشمند نازی نبودند و با نفوذ آن دو، پاول توانست از شرکت در طرح هایی با کاربرد نظامی، ازجمله تحقیقات بُمب اتمی آلمان، دوری گزیند. او از معدود فیزیک دانان آلمانی هم نسل خود بود که از تحقیقات جنگ آن سال ها برکنار ماند. در ۱۹۵۲، استاد و مدیر مؤسسۀ فیزیک دانشگاه بُن شد و تا زمان بازنشستگی اش در ۱۹۸۱، در این سمت باقی ماند. در دانشگاه بُن، باریکه های مولکولی با تمرکز شش قطبی، طیف سنج جرمی چهارقطبی با بسامد رادیویی، و تلۀ یون را ساخت. با همکارانش دو شتاب دهندۀ الکترون نیز ساخت.
متخصص آلمانی فیزیک هسته ای. در پیشبُردِ طیف نمایی باریکه های مولکولی، طیف سنجی جرمی، و فناوری شتاب دهی الکترون سهم اساسی داشت. در ۱۹۸۹، به سبب تحقیق و توسعۀ تلۀ یون یا «تلۀ پاول»، که به منظور ذخیره کردن اتم ها به مدت کافی برای اندازه گیری طیف نمایی دقیق به کار برده می شود، به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. این جایزه به او، نورمن رامزی، و هانس دِ هملت اعطا شد. در ۱۹۵۷، در تأسیس آزمایشگاه شتاب دهندۀ دِسی در هامبورگ مشارکت داشت. این آزمایشگاه در پیشرفت فیزیک ذرات نقش مهمی ایفا کرد. از ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۷، مدیر آزمایشگاه فیزیک هسته ای سرن بود که آزمایشگاه مشترک اروپا در زمینۀ فیزیک ذرات و در ژنو واقع است. پاول در مؤسسات فناوری مونیخ و برلین آموزش دید و دانشنامۀ فوق لیسانس خود را در ۱۹۳۷ و طی امتحانی به دست آورد که با حضور هانس گایگر، مخترع شمارشگر گایگر، برگزار شد. در ۱۹۳۹، از دانشگاه کیل مدرک دکتری گرفت. در این زمان، با طیف شناس برجسته، هانس کافرمن، و فیزیک دان نظریه پرداز، ریشارد بِکِر، ارتباط نزدیکی برقرار کرد. این دو دانشمند نازی نبودند و با نفوذ آن دو، پاول توانست از شرکت در طرح هایی با کاربرد نظامی، ازجمله تحقیقات بُمب اتمی آلمان، دوری گزیند. او از معدود فیزیک دانان آلمانی هم نسل خود بود که از تحقیقات جنگ آن سال ها برکنار ماند. در ۱۹۵۲، استاد و مدیر مؤسسۀ فیزیک دانشگاه بُن شد و تا زمان بازنشستگی اش در ۱۹۸۱، در این سمت باقی ماند. در دانشگاه بُن، باریکه های مولکولی با تمرکز شش قطبی، طیف سنج جرمی چهارقطبی با بسامد رادیویی، و تلۀ یون را ساخت. با همکارانش دو شتاب دهندۀ الکترون نیز ساخت.
wikijoo: پاول،_ولفگانگ_(۱۹۱۳ـ۱۹۹۳)