پاول سیسیانوف

در زمان فرماندهی در گرجستان، سیاست سختگیرانه ای نسبت به مردم بومی گرجستان داشته است. این گفته او مشهور است که خطاب به گرجی ها می گفت "از شوق ریختن خون شما و آبیاری کردن خاکمان با خون نابکار شما بر خود می لرزم ".
این سردار در سال ۱۲۱۸ هجری قمری ( ۱۸۰۴ میلادی ) ، به شهر گنجه هجوم آورد و جوادخان ابن شاهوردی خان زیاد اوغلو را با اکثر بزرگان و اهالی گنجه قتل عام نمود و نام شهر را به الیزابت پول تغییر داد. سپس در نزدیک اوچ کلیسا سپاه عباس میرزا ولیعهد را فراری داد و قلعه ایروان را محاصره کرد، اما قادر به گشودن آن نشد و به سمت گرجستان عقب نشینی کرد. در گرجستان، به اشاره اسکندرمیرزا پسر اراکلی خان که طرفدار ایران بود، لزگی ها و اوستی ها و قبارها بر ضد سیسیانوف شورش کردند که همگی در جنگ با او ناموفق بودند. در این سال ( ۱۸۰۵ ) ، سعی او در اشغال رشت و باکو ناموفق بود، اما ابراهیم خلیل خان جوانشیر قراباغی با امضای پیمان کورک چای به تابعیت روسیه درآورد. سپس در قلعه شوشی به محاصره عباس میرزا درآمد، اما عباس میرزا نتوانست قلعه را بگیرد و و تنها توانست اهالی شوشی را از میدان جنگ بیرون آورد و به تبریز بفرستد. با رفتن عباس میرزا، سیسیانوف به شیروان رفت و در ظاهر مصطفی خان شیروانی به اطاعت او درآمد.
در سال ۱۸۰۶ میلادی، هنگامی که برای گشودن درب قلعه باکو به آنجا رفته بود، کنار دیوار قلعه، هنگامی که خواستار تسلیم آنها بود، ابراهیم بیگ از بستگان حسین قلی خان، حاکم باکو ( که تابع دولت ایران بود ) ، به سمت وی حمله کرده و او را به هلاکت رساند. سر وی به نزد فتحعلی شاه در تهران فرستاده شد.
میرزا محمد اخباری مدعی بود که می تواند سر اشپختر ( سیسیانوف ) را چهل روزه به تهران حاضر سازد و به چله نشینی پرداخت و در روز چهلم سر اشپختر را به حضور فتحعلی شاه آوردند.