پاورپی سی

پاورپی سی ( به انگلیسی: PowerPC ) ریزپردازنده ای با معماری ریسک است که در سال ۱۹۹۱ به بازار آمد. این پردازنده محصول مشترک شرکتهای اپل، آی بی ام و موتورولا است. پاور پی سی در ابتدا برای کامپیوترهای شخصی طراحی شده بود و از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۶ پیش از آن که اپل به پردازنده های اینتل روی آورد. در کامپیوترهای شخصی مکینتاش، محصول اپل استفاده می شد. اما پردازنده های پاور پی سی در سامانه های توکار هم کاربردهای فراوانی یافته اند.
محصولات جدید در حالی از سوی IBM معرفی شده اند که این شرکت به تازگی یکی از مهم ترین شرکای تجاری خود یعنی اپل را از دست داده است.
شرکت اپل که در گذشته مهم ترین مشتری پردازنده های پاورپی سی شرکت IBM محسوب می شد چندی پیش اعلام کرد که برای همیشه پردازنده های پاور پی سی شرکت IBM را کنار گذاشته و از این پس در انواع مختلف رایانه های مکینتاش خود، از پردازنده های شرکت اینتل استفاده خواهد کرد.
پردازنده تک هسته ای جدید پاور پی سی شرکت IBM در هنگام کار کردن با سرعت محاسباتی ۱/۴ گیگاهرتز، ۱۳ وات و در صورت کار کردن با سرعت محاسباتی ۱/۶ گیگاهرتز، ۱۶ وات انرژی مصرف می کند. این درحالی است که کم مصرف ترین پردازنده های جدید شرکت اینتل، یعنی پردازنده های پنتیوم حدود ۲۷ وات انرژی مصرف می کنند.
از سوی دیگر، پردازنده دو هسته ای جدید شرکت IBM نیز این شرکت را با دو تولیدکننده اصلی پردازنده های رایانه های شخصی یعنی اینتل و ای ام دی وارد رقابت می کند.
IBM نخستین شرکتی بود که در سال ۲۰۰۱ اقدام به ارائه پردازنده های دو هسته ای ویژه استفاده در رایانه های مرکزی شبکه ها ( ( server کرد اما تا پیش از این در زمینه ارائه پردازنده های دوهسته ای قابل استفاده برای رایانه های شخصی از اینتل و ای ام دی عقب مانده بود.
پردازنده های دو هسته ای پاورپی سی جدید IBM دارای سرعت محاسباتی بین ۱/۴ تا ۲/۵ گیگاهرتز هستند.
شرکت IBM هنوز تاریخ ارائه و قیمت پردازنده های دو هسته ای جدید خود را اعلام نکرده و مشخص نکرده که آیا پردازنده های جدید خود را برای استفاده در رایانه های شخصی یا سایر تجهیزات الکترونیکی، بازار یابی خواهد کرد. [ پیوند مرده]
• ریزپردازنده های پاورپی سی
• معرفی شده های ۱۹۹۱ ( میلادی )
• معرفی شده های مرتبط با رایانه در ۱۹۹۱ ( میلادی )
• معماری توان
• معماری رایانه
• معماری های مجموعه دستورالعمل
• واحد پردازشگر مرکزی