پانْتِئون (Pantheon)
پانْتِئون
پانْتِئون
پانْتِئون
پانْتِئون
پانْتِئون
در اصل معبدی برای پرستش همۀ خدایان. در دوران متأخر به هر بنایی اطلاق می شود، که مشاهیر در آن به خاک سپرده شده باشند. نیز معبدی در کامپوس مارتیوس در رُم، که اکنون کلیسای سانتا ماریا دلا روتوندا است؛ این بنا را امپراتور هادریانوس ساخت (۱۱۸م)، و به احتمال قوی طراحی کرد. این معبد در محل معبدی قدیمی تر بنا شد، که مارکوس ویپسانیوس آگریپا در ۲۷پ م ساخته بود. نام پانتئون را بعدها بر آن نهادند که به معنای معبد «همۀ خدایان» است. نیز پانتئون نام کلیسای معروفی در پاریس است که آن را ژاک ژرمن سوفلو در ۱۷۵۵ طراحی کرد. پانتئون رُم بنایی مدور، و وسیع ترین بنای عهد باستان در نوع خود است؛ این بنا را گنبدی پوشانده است (قطر داخلی گنبد ۴۳ متر، و ارتفاع از کف ۴۵ متر)، و رواق ورودی آن ۱۶ ستون قُرنتی دارد که احتمالاً بخشی از عمارت آگریپا بوده است. خشت های مفرغ مطلایی که در اصل روکش گنبد بوده اند، پیش تر به قسطنطنیه انتقال یافتند؛ تیرها و خرپاهای مفرغی حامل سقفِ رواق ورودی را در قرن ۱۷ ذوب کردند تا در ساخت سایبان تزیینی (بالداچینو) جانلورنتسو برنینی در سان پیِترو به کار بَرند. گل میخها و ابزارهای مفرغینی، که زمانی زینت بخش خزانۀ این بنا بودند، ناپدید شده اند. بعضی از تزیینات داخلی فعلی آن مربوط به دورۀ رنسانس متأخر است.
پانْتِئون
پانْتِئون
پانْتِئون
پانْتِئون
پانْتِئون
در اصل معبدی برای پرستش همۀ خدایان. در دوران متأخر به هر بنایی اطلاق می شود، که مشاهیر در آن به خاک سپرده شده باشند. نیز معبدی در کامپوس مارتیوس در رُم، که اکنون کلیسای سانتا ماریا دلا روتوندا است؛ این بنا را امپراتور هادریانوس ساخت (۱۱۸م)، و به احتمال قوی طراحی کرد. این معبد در محل معبدی قدیمی تر بنا شد، که مارکوس ویپسانیوس آگریپا در ۲۷پ م ساخته بود. نام پانتئون را بعدها بر آن نهادند که به معنای معبد «همۀ خدایان» است. نیز پانتئون نام کلیسای معروفی در پاریس است که آن را ژاک ژرمن سوفلو در ۱۷۵۵ طراحی کرد. پانتئون رُم بنایی مدور، و وسیع ترین بنای عهد باستان در نوع خود است؛ این بنا را گنبدی پوشانده است (قطر داخلی گنبد ۴۳ متر، و ارتفاع از کف ۴۵ متر)، و رواق ورودی آن ۱۶ ستون قُرنتی دارد که احتمالاً بخشی از عمارت آگریپا بوده است. خشت های مفرغ مطلایی که در اصل روکش گنبد بوده اند، پیش تر به قسطنطنیه انتقال یافتند؛ تیرها و خرپاهای مفرغی حامل سقفِ رواق ورودی را در قرن ۱۷ ذوب کردند تا در ساخت سایبان تزیینی (بالداچینو) جانلورنتسو برنینی در سان پیِترو به کار بَرند. گل میخها و ابزارهای مفرغینی، که زمانی زینت بخش خزانۀ این بنا بودند، ناپدید شده اند. بعضی از تزیینات داخلی فعلی آن مربوط به دورۀ رنسانس متأخر است.
wikijoo: پانتیون