پانتسرکامپف واگن

پانْتْسِرکامْپف واگن (Panzerkampfwagen)
(در زبان آلمانی به معنی «خودرو جنگی زرهی») اصطلاح آلمانی ها برای تانک در جنگ جهانی دوم با علامت اختصاری PzKw . خودروی جنگی PzKwI، خودرویی پنج تُنی با دو سرنشین و یک توپ بیست میلی متری بود. PzKwII خودرویی نُه تُنی با سه سرنشین به همراه یک توپ بیست میلی متری بود. هر دو خودرو تانک های سبک محسوب می شدند و پس از ۱۹۴۱ کمتر از آن ها استفاده شد. شاسی آن ها مطابق با طرح های مختلف و توپ های خودکششی این تانک ها و حمله های مختلف تغییر می کرد. PzKwIII تانک متوسط اصلی آلمان در ۱۹۳۹ و ساختمان آن تا زمان توقف تولیدش در ۱۹۴۳ پیوسته درحال پیشرفت بود. مشخصه های آن در شکل نهایی اش عبارت بود از وزنِ بیست تُن، سرعتی برابر با ۴۰ کیلومتر در ساعت، پوشش زرهی به ضخامت ۳۰ میلی متر، پنج سرنشین، و یک توپ اصلی ۵۰میلی متری. PzKwIV تانک پشتیبانی از فاصلۀ نزدیک بود و یک توپ خمپاره انداز ۷۵میلی متری را حمل می کرد که روی برجک دوار آن نصب شده بود. ساختمان آن، همانند PzKwIII پیوسته درحال پیشرفت بود و مشخصه های این تانک در شکل نهایی اش عبارت بود از وزنِ ۲۵ تُن، سرعتی برابر با ۴۲ کیلومتر در ساعت، پوشش زرهی به ضخامت ۸۰ میلی متر، یک توپ بلند ۷۵میلی متری، و پنج سرنشین. تانک های استاندارد بعدی ارتش آلمان در جنگ جهانی دوم معمولاً بیشتر با نام اصلی آن ها (تایگر و پانتر) معروف بود.