پاناه

لغت نامه دهخدا

پاناه. [ ن ْ نا ] ( اِخ ) قصبه ای به هندوستان در 150 هزارگزی جنوب غربی اﷲآباد. نزدیک آن معدن الماس مشهوری است که بزمان اکبرشاه از آن سالی بقیمت دو میلیون و نیم فرانک الماس استخراج میکردند.

پیشنهاد کاربران

بپرس