پالامدیس

پس از آنکه پاریس هلن را دزدید و به تروآ برد، آگاممنون پالامده را به ایتاکا فرستاد تا اودیسه را بازگرداند؛∗ کسی که قول داده بود از ازدواج هلن و منلائوس دفاع کند. اودیسه نمی خواست به سوگند خود عمل کند، برای همین زمین خود را با یک الاغ∗ و یک ورزا∗ ( که هر دو حیوان را به یک گاوآهن∗ بسته بود ) شخم می زد ؛ پالامده حدس زد که اوضاع از چه قرار است، پس پسر شیرخوار اودیسه، تلماخوس، را در جلوی گاوآهن قرار داد. اودیسه ناچار از کار دست کشید و خود را عاقل نشان داد؛ و بر خلاف میلش در جنگ تروآ با یونانی ها همراه شد.
منابع باستانی راجع به چگونگی و جزئیات مرگ پالامده با یکدیگر اختلاف دارند.
اودیسه هیچ گاه پالامده را به خاطر برهم زدن تلاش هایش برای بیرون ماندن از جنگ تروآ را نبخشید. زمانی که پالامده به یونانی ها پند داد به خانه بازگردند، اودیسه طلایی در چادر∗ وی مخفی کرد و نامه ای از سوی پریام جعل کرد. این نامه یافته شد و یونانی ها به پالامده اتهام زدند که خائن∗ است. پالامده توسط اودیسه و دیومده سنگسار شد. بر طبق دیگر گزارش ها، دو جنگجوی نامبرده وی را در طول یک سفر ماهیگیری غرق کردند.
اووید در دگردیسی ها راجع به نقش پالامده در جنگ های تروآ بحث می کند. سرنوشت پالامده در انه اید اثر ویرژیل نیز توصیف شده است. در آپولوژی، اثر افلاطون، سقراط چنان توصیف می شود که دلش می خواهد پس از مرگش با پالامده هم سخن شود؛ و در فایدروس، افلاطون اشاره می کند که پالامده کتابی درباب بلاغت نگاشته است. اوریپید و بسیاری از نمایشنامه نویسان∗ ، نمایشنامه∗ هایی درباب سرنوشت وی نگاشته اند.
پلینیوس بزرگتر که ابداعات مردمان و شخصیت های گذشته را لیست می کرد، نوشته است که پالامده در طول جنگ تروآ اولین کسی بود که یک ارتش را نظم بخشید∗ ، کلمات رمزی∗ ، سیگنال ها∗ و بهره گیری از گارد∗ را باب نموده، و چهار کلمهٔ θ، ξ، φ، و χ را افزود.