پالاسیوم

لغت نامه دهخدا

پالاسیوم. ( اِخ ) تلفظ فرانسوی ( پالاتن ). یکی از تلال هفتگانه ٔروم قدیم که شهر روم را نخست بر فراز آن تل ها بنا نهادند و بموجب روایات کهن مسکن رمولوس و اِواندر بر فراز تل مزبور بوده است. از زمان اگوستوس تل پالاسیوم مسکن امپراطوران گشت. ارتفاع این تل 15 گز و محیط آن 1744 گز است. ( تمدن قدیم ). و رجوع به پالاتن شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس