پال جی تسار

پال جی• تسار. پال جی. تسار ( انگلیسی: Paul J. Tesar ) یک دانشمند در زمینه زیست شناسی رشد اهل ایالات متحده آمریکا است. او استاد «روش های نوآورانه درمانی» در دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه کیس وسترن رزرو است. تمرکز پژوهشی او بیشتر بر روی پزشکی ترمیمی است.
او که زادهٔ کلیولند، اوهایو[ ۷] و دانش آموختهٔ رشتهٔ زیست شناسی در دانشگاه کیس وسترن رزرو و دانشگاه آکسفورد است، [ ۸] در دوران دانشجویی مقاله ای نوشت که در آن برای نخستین بار یاخته های بنیادی به دست آمده از اپی بلاست را شرح داد که نوعی سلول های بنیادی پُرتوان ( چندقُوه زا ) است و بابت این کشف مهم، برندهٔ «نشان بدینگتون» از جامعه زیست شناسی رشد بریتانیا[ ۵] و جایزهٔ هارولد ام. واینتراب در مرکز پژوهش سرطان فرد هاچینسون شد. [ ۹]
وی توانست روش هایی ابداع کند که بتوان با آنها رشد و بازسازی الیگودندروسیت ها و سلول های پیش ساز الیگودندروسیت ( OPCs ) را از سلول های بنیادی پُرتوان و سلول های پوست آغاز کرد. [ ۱۰] [ ۱۱] او همچنین موفق شده نوعی مغز انسان مینیاتوری و ساده موسوم به «نیمکُره های اُلیگوکورتیکال» بسازد که حاوی میلین باشد. [ ۱۲] [ ۱۳] وی توانست داروهایی بیابد که قادرند بازسازی میلین را تحریک کرده و روند فلج شدگی در موش های مبتلا به ام اس را معکوس سازند. [ ۱۴] علاوه بر اینها، وی با استفاده از کریسپر و درمان های آنتی سنس اولیگونوکلئوتیدی، میلین سازی را در موش های آزمایشگاهی مبتلا به بیماری پیلیتسئوس - مرتسباخر بازگرداند و طول عمر آنها را افزایش دهد. [ ۱۵] [ ۱۶] [ ۱۷]