پاضَرْبی
(یا: ضربی) نوعی موسیقی مطربی. خواندن اشعار فکاهی روی یک ملودی ساده، عمدتاً در دستگاه همایون. ملودی که انحنای کمی دارد، برای همۀ ضربی ها یکی است و بعضی مطرب ها آن را به صورت نیمه گفتاری نیمه آوازی اجرا می کنند. اشعار عمدتاً دارای مضامین اجتماعی اند و سرایندگان آن ها اغلب ناشناس اند؛ نسیم شمال چند شعر از این نوع سروده و پاره ای از شعرهای چاپ شده در روزنامۀ فکاهی امید، به امضای اجنه، نیز از همین گونه اند. شناخته شده ترین شاعر ضربی حسین مجرد است که زمانی با روزنامۀ توفیق همکاری می کرده است.
(یا: ضربی) نوعی موسیقی مطربی. خواندن اشعار فکاهی روی یک ملودی ساده، عمدتاً در دستگاه همایون. ملودی که انحنای کمی دارد، برای همۀ ضربی ها یکی است و بعضی مطرب ها آن را به صورت نیمه گفتاری نیمه آوازی اجرا می کنند. اشعار عمدتاً دارای مضامین اجتماعی اند و سرایندگان آن ها اغلب ناشناس اند؛ نسیم شمال چند شعر از این نوع سروده و پاره ای از شعرهای چاپ شده در روزنامۀ فکاهی امید، به امضای اجنه، نیز از همین گونه اند. شناخته شده ترین شاعر ضربی حسین مجرد است که زمانی با روزنامۀ توفیق همکاری می کرده است.
wikijoo: پاضربی