پاشنه نشینی

پاشنه نشینی[ ۱] ( flare ) مرحله ای از پرواز است پیش از تماس با زمین که در آن دماغهٔ هواپیما بالا آورده می شود تا سرعت فرود کم شود؛ در این حالت، نخست چرخ های عقب با باند تماس می یابد.
اگر خلبان با سرعت زیاد آغاز به پاشنه نشینی کند باله ها نیروی برآی زیادی تولید کرده و هواپیما دوباره ارتفاع می گیرد. اگر خلبان در ارتفاع بیش از حد آغاز به پاشنه نشینی کند هواپیما که پاشنه اش هنوز با باند تماس نیافته دچار حالت واماندگی می شود و سقوط کرده و به باند کوبیده می شود.
به نشست هواپیماهای دارای چرخ دماغه به صورتی که هر سه ارابهٔ فرود هم زمان با سطح باند تماس پیدا کنند تخت نشینی[ ۲] no - flare landing گفته می شود.