پاسور بازی

پاسور، بازی
(یا: چاربرگ) مرکب از دو جزء «پا» به معنی حریف و شریک، و «سور» به معنی مهمانی و جشن، قدیمی ترین نوع بازی با ورق. پس از گزینش اوستا، بازیکنان بر سرِ معیار قرارگرفتن خال بالاتر یا پایین تر توافق می کنند. خال های صورت، پایین و خال های عدد، به حسب اعدادشان، بالا محاسبه می شوند. اوستا پس از بُرزدن ورق ها و عمل کوپ، چهاربرگ برای خود برمی دارد، چهار برگ به حریف می دهد و چهار برگ بر زمین رومی کند. هیچ کدام از ورق های زمین نباید سرباز باشد. بازی را حریف آغاز می کند. هر نفر می تواند با یک ورق دستِ خود، یک یا چند ورق از ورق های زمین را، با حاصل جمع یازده، به سود خود بردارد. بازیکنی که نتواند ورقی بردارد، یکی از ورق های بی ارزش خود را بر زمین می اندازد. پس از تمام شدن ورق های دست هر دو بازیکن، چهار برگ دیگر به همین ترتیب تقسیم می شود. امتیاز بازیکنان چنین محاسبه می شود: خاج شدن، یعنی داشتن هفت برگ از خال گشنیز، هفت امتیاز؛ هر ورق سرباز و آس، هر کدام یک امتیاز؛ ورق دولوی گشنیز، دو امتیاز؛ ورق ده لوی خشت، سه امتیاز. هدف، رسیدن به امتیاز ۶۲ است. این بازی به گونه های دیگر نیز رواج دارد: ۱. پاسور روباز که در آن ورقه ها، چهار به چهار، یک جا تقسیم می شود؛ ۲. پاسور چهار نفری، که در آن بازیکنان دو به دو شریک می شوند؛ ۳. پاسور ۲۶تایی که در آن ورق ها یک جا، ۲۶ به ۲۶ تقسیم می شود و ورق های زمینه در جریان روشدن ورق های دستِ هریک از بازیکنان مشخص می شود.