پاسْتورال (pastoral(e))
(یا: شبانی) ژانری در نقاشی، ادبیات، موسیقی، و تئاتر موزیکال، که روستا و زندگی روستایی را اغلب به طرزی دل انگیز تصویر می کند. صحنه های پاستورال در یونان و روم باستان متداول بودند (همچون اشعار شبانی ویرژیل)، و مجدداً در قرون ۱۵ تا ۱۸ رواج پیدا کردند (همانند نمایش منظوم آکیس و گالاتئا (۱۷۱۸) اثر هَندل۶، آهنگ ساز آلمانی). چوپان های زن و مرد، یا موجودات افسانه ای همچون جن و پری در بسیاری از آن ها وجود داشتند. موسیقی پاستورال، اغلب با ضربِ مرکبِ ملایم (۸/۶ یا ۸/۲) روی نت بم ثابتی شبیه ترنّم نی لبک چوپان، در ایتالیا پدید آمد. در این سرزمین در ایام کریسمس چوپانان به شهرها می آمدند و نی می زدند. قطعۀ پاستورالی که باخ، آهنگ ساز آلمانی، در ۱۷۳۴ برای اثرش با نام اوراتوریوی کریسمس۷ ساخت و سمفونی پاستورال۸ هَندل در مسیحا۹ی موعود (۱۷۴۲) و نیز سمفونی شماره شش بتهوون (۱۸۰۹)، از نمونه های این نوع موسیقی اند. تئاتر پاستورال، با موضوع افسانه ای یا شبانی، در قرن ۱۶ پدید آمد. این ژانر که از اسلاف اپرا بود، در قرن های ۱۷ و ۱۸ رواج یافت. در ادبیات، پاستورال اغلب بیانگر شوق حسرت باری نسبت به یک رؤیاست.
(یا: شبانی) ژانری در نقاشی، ادبیات، موسیقی، و تئاتر موزیکال، که روستا و زندگی روستایی را اغلب به طرزی دل انگیز تصویر می کند. صحنه های پاستورال در یونان و روم باستان متداول بودند (همچون اشعار شبانی ویرژیل)، و مجدداً در قرون ۱۵ تا ۱۸ رواج پیدا کردند (همانند نمایش منظوم آکیس و گالاتئا (۱۷۱۸) اثر هَندل۶، آهنگ ساز آلمانی). چوپان های زن و مرد، یا موجودات افسانه ای همچون جن و پری در بسیاری از آن ها وجود داشتند. موسیقی پاستورال، اغلب با ضربِ مرکبِ ملایم (۸/۶ یا ۸/۲) روی نت بم ثابتی شبیه ترنّم نی لبک چوپان، در ایتالیا پدید آمد. در این سرزمین در ایام کریسمس چوپانان به شهرها می آمدند و نی می زدند. قطعۀ پاستورالی که باخ، آهنگ ساز آلمانی، در ۱۷۳۴ برای اثرش با نام اوراتوریوی کریسمس۷ ساخت و سمفونی پاستورال۸ هَندل در مسیحا۹ی موعود (۱۷۴۲) و نیز سمفونی شماره شش بتهوون (۱۸۰۹)، از نمونه های این نوع موسیقی اند. تئاتر پاستورال، با موضوع افسانه ای یا شبانی، در قرن ۱۶ پدید آمد. این ژانر که از اسلاف اپرا بود، در قرن های ۱۷ و ۱۸ رواج یافت. در ادبیات، پاستورال اغلب بیانگر شوق حسرت باری نسبت به یک رؤیاست.
wikijoo: پاستورال