پاستای هسته ای

دانشنامه عمومی

دراخترفیزیک و فیزیک هسته ای، پاستای هسته ای نوعی نظری از ماده منحط است که فرض می شود در پوسته ستاره نوترونی وجود دارد. اگر وجود داشته باشد، ماکارونی هسته ای قوی ترین ماده در جهان خواهد بود. [ ۱] [ ۲]
ستاره نوترونی به عنوان بقایای ستارگان پرجرم پس از یک رویداد ابر نواختر شکل می گیرد. ستارگان نوترونی بر خلاف ستاره مولد خود از پلاسمای گازی تشکیل نشده اند. در عوض، جاذبه گرانشی شدید جرم فشرده بر فشار انحطاط الکترون غلبه می کند و باعث می شود که گرفتن الکترون درون ستاره رخ دهد. نتیجه یک توپ فشرده از ماده تقریباً خالص نوترونی با پروتون و الکترون پراکنده است که فضایی چند هزار برابر کوچکتر از ستاره مولد را پر می کند. [ ۳]
در سطح، فشار به اندازه ای کم است که هسته های معمولی، مانند هلیوم و آهن می توانند مستقل از یکدیگر وجود داشته باشند و به دلیل دفع کولن متقابل آنها با هم له نشوند. [ ۴] در هسته، فشار آنقدر زیاد است که این دافعه کولن نمی تواند تک تک هسته ها را پشتیبانی کند، و نوعی از ماده فوق چگال، مانند پلاسمای کوارک - گلئون نظریه پردازی شده، باید وجود داشته باشد. [ نیازمند منبع]
وجود جمعیت کوچکی از پروتون ها برای تشکیل ماکارونی هسته ای ضروری است. جاذبه هسته ای بین پروتون و نوترون بیشتر از جاذبه هسته ای دو پروتون یا دو نوترون است. مشابه نحوه عملکرد نوترون ها برای تثبیت هسته های سنگین اتم های معمولی در برابر دافعه الکتریکی پروتون ها، پروتون ها برای تثبیت فازهای ماکارونی عمل می کنند. رقابت بین دافعه الکتریکی پروتون ها، نیروی جاذبه بین هسته ها و فشار در اعماق مختلف ستاره منجر به تشکیل ماکارونی هسته ای می شود. [ نیازمند منبع]
عکس پاستای هسته ای
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس