پاریس، یک روز بارانی یا به تعبیری دیگر خیابان پاریس؛ روز بارانی ( به فرانسوی: Rue de Paris, temps de pluie ) یکی از آثار نقاش فرانسوی، گوستاو کایبوت ( ۱۸۴۸ - ۱۸۹۴ میلادی ) است که به سال ۱۸۷۷ میلادی خلق شد.
این اثر، تقاطعی پیچیده نزدیک به ایستگاه قطار سنت لازار ( به فرانسوی: Saint Lazare ) در شمال پاریس را نشان می دهد. این نگاره یکی از شناخته شده ترین آثار کایبوت است که در سومین نمایشگاه آثار نقاشان دریافتگرا ( امپرسیونیست ) در سال ۱۸۷۷ میلادی به نمایش گذاشته شد. این اثر هم اکنون در مؤسسه هنر شیکاگو در ایالات متحده آمریکا نگهداری می شود.
این اثر را می توان نمونه ای موفق از به تصویر کشیدن زندگی شهری در اواخر قرن نوزدهم میلادی دانست که جدای از فلسفه ذهنی مورد استفاده در آثار متداول دریافتگرایان، بیشتر دغدغه های یک رئالیست را در امانتداری و ثبتی واقع گرایانه به تصویر کشیده است. سطح به شدت پرداخت شده کار، ابعاد وسیع اثر ( بیش از دو متر طول و عرض ) و رعایت دقیق نسبت ها در ژرفانمایی «پاریس، یک روز بارانی»، بیشتر این کار را آکادمیک نشان می دهد تا امپرسیونیسم.
مرزبندی دقیق نقاش در جدا کردن فضای پیش زمینه از فضای میانی و پس زمینه با استفاده از چراغ گاز در پشت زوج پاریسی خود نشان از رویکردی آکادمیک در برخورد با جزئیات اثر دارد. کایبوت آگاهانه تمام این علایم، اندازه گیری ها و جزئیات را به کار می برد تا لحظه ای از زندگی در پاریس زمان خود را نشان دهد. در این ترکیب بندی مقطعی، خیلی آسان می توان تصور کرد که در لحظهٔ بعد تمام اجزای کار در محل ثبت اثر، جابه جا خواهند شد و هیچ چیز مانند قبل نخواهد بود. همچنین نقاش با کمی تحریف در زاویه قرارگیری ساختمان مرکزی ایستگاه قطار در پس زمینه تصویر و نمایش فضای انتهایی خیابان های دو طرف ایستگاه به خوبی سعی کرده است تا فضایی سراسرنما در این نقاشی ایجاد کند.
از دیگر نکاتی که می توان در این کار مشاهده کرد، علاقه نقاش به هنر عکاسی است. پیکره های زوج پاریسی که در پیش زمینه و در مقابل بیننده قرار گرفته اند، کمی محو شده اند و بخشی از تصویر که در پس زمینه دیده می شود، گنگ و نامفهوم کشیده شده اند. اما از طرف دیگر، کالسکه و مردمی که در میانه تصویر در حال گذر از خیابان هستند، بسیار واضح و با جزئیات غافلگیرکننده ای خلق شده اند. نمونهٔ آشکار این جزئیات را می توان در پره های چرخ کالسکه و هماهنگی سایه های سنگفرش خیابان دید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین اثر، تقاطعی پیچیده نزدیک به ایستگاه قطار سنت لازار ( به فرانسوی: Saint Lazare ) در شمال پاریس را نشان می دهد. این نگاره یکی از شناخته شده ترین آثار کایبوت است که در سومین نمایشگاه آثار نقاشان دریافتگرا ( امپرسیونیست ) در سال ۱۸۷۷ میلادی به نمایش گذاشته شد. این اثر هم اکنون در مؤسسه هنر شیکاگو در ایالات متحده آمریکا نگهداری می شود.
این اثر را می توان نمونه ای موفق از به تصویر کشیدن زندگی شهری در اواخر قرن نوزدهم میلادی دانست که جدای از فلسفه ذهنی مورد استفاده در آثار متداول دریافتگرایان، بیشتر دغدغه های یک رئالیست را در امانتداری و ثبتی واقع گرایانه به تصویر کشیده است. سطح به شدت پرداخت شده کار، ابعاد وسیع اثر ( بیش از دو متر طول و عرض ) و رعایت دقیق نسبت ها در ژرفانمایی «پاریس، یک روز بارانی»، بیشتر این کار را آکادمیک نشان می دهد تا امپرسیونیسم.
مرزبندی دقیق نقاش در جدا کردن فضای پیش زمینه از فضای میانی و پس زمینه با استفاده از چراغ گاز در پشت زوج پاریسی خود نشان از رویکردی آکادمیک در برخورد با جزئیات اثر دارد. کایبوت آگاهانه تمام این علایم، اندازه گیری ها و جزئیات را به کار می برد تا لحظه ای از زندگی در پاریس زمان خود را نشان دهد. در این ترکیب بندی مقطعی، خیلی آسان می توان تصور کرد که در لحظهٔ بعد تمام اجزای کار در محل ثبت اثر، جابه جا خواهند شد و هیچ چیز مانند قبل نخواهد بود. همچنین نقاش با کمی تحریف در زاویه قرارگیری ساختمان مرکزی ایستگاه قطار در پس زمینه تصویر و نمایش فضای انتهایی خیابان های دو طرف ایستگاه به خوبی سعی کرده است تا فضایی سراسرنما در این نقاشی ایجاد کند.
از دیگر نکاتی که می توان در این کار مشاهده کرد، علاقه نقاش به هنر عکاسی است. پیکره های زوج پاریسی که در پیش زمینه و در مقابل بیننده قرار گرفته اند، کمی محو شده اند و بخشی از تصویر که در پس زمینه دیده می شود، گنگ و نامفهوم کشیده شده اند. اما از طرف دیگر، کالسکه و مردمی که در میانه تصویر در حال گذر از خیابان هستند، بسیار واضح و با جزئیات غافلگیرکننده ای خلق شده اند. نمونهٔ آشکار این جزئیات را می توان در پره های چرخ کالسکه و هماهنگی سایه های سنگفرش خیابان دید.
wiki: پاریس یک روز بارانی