پارگی زودرس کیسه اب

پارگی زودرس کیسه آب. پارگی زودرس کیسه اب ( به انگلیسی: Prelabor rupture of membranes ) به اختصار PROM، به پاره شدن کیسه اب ( کیسه امنیوتیک ) قبل از هفته ۳۸ حاملگی گفته می شود و از عوامل مهم در مرگ و میر و ایجاد عوارض در مادر و نوزاد می باشد و مسئول ۲۰ درصد از مرگ و میرهای دورهٔ پری ناتال است.
اگر چه علت پارگی زودرس کیسه امنیون ( PROM ) ناشناخته است ولی عوامل زیر در ایجاد ان نقش دارند.
• سابقه پارگی کیسه امنیون
• پلی هیدروامینوس
• عفونت های داخل رحمی یا عفونت سیستمیک
• نارسایی دهانه رحم
• اختلال تغذیه ( کمبود ویتامین ث یا مس )
• مقاربت
• فیزیولوژی غیر طبیعی پرده ها
• مولتی پارا
• پایین بودن موقعیت اجتماعی - اقتصادی
علائم PROM خروج مایع امنیوتیک از واژن به صورت ناگهانی یا قطره قطره مایع و کوچک شدن رحم می باشد. برای تشخیص باید بی اختیاری ادرار، لکوره یا دفع توده موکوسی رد شود. در نهایت تشخیص پاره شدن زودرس با انجام مانور والسالوا یا فشار ملایم بر روی فوندوس و خروح مایع سرویکس، قطعی می شود. اغشته شدن مایع به مکونیوم نشانه پارگی پرده هاست که برای تشخیص ان باید مایع جمع اوری شده و تست امنی شور، فرن و نیترازین انجام شود.
• تست فرن:
نمونه مایع را به صورت نازک بر روی یک لام شیشه ای تمیز پخش کرده تا خشک شود سپس ان را زیر میکروسکوپ مشاهده می کنیم. مشاهده طرح درخت مانند ( شکل برگ سرخس ) به عنوان تست مثبت تلقی می شود.
• تست نیترازین:
با توجه به اینکه PH مایع امنیوتیک ۷ تا ۵\۷ بوده و قلیایی تر از ترشحات طبیعی واژن که PH بین ۵\۴ تا ۵\۵ دارد می باشد. نمونه مایع امنیوتیک را بر روی کاغذ اغشته به نیترازین گذاشته و تغییر رنگ کاغذ را بررسی می شود. تغییر رنگ کاغذ به ابی نشانه قوی برای وجود مایع امنیوتیک است. چنانچه نمونه توسط خون، ادرار یا عوامل پاک کننده انتی سپتیک الوده شود ممکن است باعث نتایج مثبت کاذب شود.
• تست آمنی تست راه حلی جدید و بی خطر
جدیدترین روش تشخیص خانگی پارگی کیسه آب امروزه با کمک روشهای بیوشیمیایی و شناسایی پروتئین میکروگلوبین آلفای جفتی 1 یا به طور مخفف PAMG - 1 به تشخیص دقیقتری دست می یابند. این تست با کمک کیت آمنی تست انجام میپذیرد که اثر بخشی و سرعت در تشخیص را به میزان زیادی افزایش میدهد.
کیسه امنیوتیک مانند سدی برای حفاظت جنین از عفونت عمل می کند ولی این سد صد در صد از نفوذ باکتری ها جلوگیری نمی کند. نوع درمان در PROM به سن حاملگی و احتمال بروز کوریوامنیوتیت بستگی دارد. عامل دیگر در درمان میزان مایع امنیوتیک باقیمانده، پس از PROM می باشد. چنانچه پرده جنینی قبل از هفته۲۴ پاره شوند می تواند موجب هیپرپلازی ریه شود. ( محدودیت ایجاد شده برای حرکت جنین در داخل رحم می تواند باعث ناهنجاری های اسکلتی شود. ) در صورت پاره شدن پرده ها بعد از هفته ۳۶ و سرویکس نامناسب و عدم انقباضات رحم به طور خود به خود پس از ۱۲ ساعت باید اقدام به القاء زایمان می نمایند. در صورت شواهدی دال بر عفونت و سرویکس نامناسب احتمال عدم موفقیت القاء زایمان وجود دارد و باید تا ۲۴ ساعت القاء را به تعویق انداخت و در این مدت باید استراحت مطلق بوده و علائم حیاتی هر ۴ ساعت کنترل شود. اگر سن حاملگی کمتر از ۳۴ هفته بوده و بیمار در حال زایمان باشد. در صورت عدم دیسترس جنینی زایمان واژینال انجام می شود و اگر جنین در دیسترس باشد باید سزارین شود. تب و تاکیکاردی، لکوسیتوز، ترشحات عفونی و کشت خون مثبت علائم عفونت پیشرفته بوده و بدون توجه به سن حاملگی باید زایمان صورت گیرد.