پارگی ائورت

پارگی آئورت. پارگی آئورت ( انگلیسی: Aortic rupture ) به پارگی سرخرگ آئورت که بزرگترین سرخرگ بدن است، گفته می شود. این پارگی نادر اما بسیار خطرناک است. شایع ترین دلیل آن، پارگی خودبه خود آنوریسم آئورت شکمی است. پارگی آئورت با دیسکسیون آئورت فرق دارد که طی آن، لایهٔ درونی دیوارهٔ این رگ پاره شده و ممکن است جلوی جریان خون به قلب و سایر احشاء شکمی را بگیرد.
پارگی آئورت بر حسب علت به وجودآورنده آن، به دو گروه اصلی زیر تقسیم می شود:
• پارگی تروماتیک آئورت ( در اثر ضربه یا فشار )
• پارگی آئورت ثانویه به آنوریسم آئورت[ ۱]
• درد بسیار شدید شکافنده در شکم، پهلوها، کشالهٔ ران یا پشت
• کاهش سطح هوشیاری
• فشار خون پایین به دلیل شوک هیپوولمیک
• تاکی کاردی
• آبی شدن رنگ پوست ( سیانوز )
• تغییر در سطح هوشیاری
• خون مردگی پهلوها ( نشان گری ترنر ) که نشاندهندهٔ خونریزی پشت صفاقی است.
• مرگ
شایع ترین علت پارگی آئورت، پاره شدن آنوریسم آئورت است. دلایل دیگر شامل تروما و مشکلات درمان زاد است.
دیوارهٔ آئورت، ساختاری ارتجاعی دارد که نیازمند یکپارچگی و استحکام است. علت پارگی آسورت، از دست رفتن استحکام دیواره آن تا حدی است که فشار خون از قدرت دیواره ای بیشتر شود، یا آنکه دیواره بیرونی رگ در اثر ضربه یا فشار تومور آسیب ببیند. خونریزی ممکن است داخل صفاقی یا پشت صفاقی باشد.
تشخیص معمولاً در بیمارانی داده می شود که ضربهٔ شکمی خورده و نزدیک به مرگ هستند. این تشخیص با سونوگرافی یا سی تی اسکن قابل تأیید است.
یک راه پیشگیری از پارگی آسورت، غربال گری بیماری های سیاهرگ آئورت است.
درمان این پارگی از طریق جراحی عروق، جراحی باز آئورت، و جراحی ترمیم آنوریسم آئورت ( فارغ از اینکه علت پارگی چه بوده ) قابل انجام است.
میزان مرگ ومیر ناشی از پارگی آئورت تا حدود ۹۰٪ است. ۶۵ تا ۷۵٪ بیماران تا قبل از رسیدن به بیمارستان و ۹۰٪ تا پیش از رسیدن به اتاق عمل می میرند. [ ۲]