پارک ملی کوه لوسر یک پارک ملی است که مساحتی بیش ۷٬۹۲۷ کیلومترمربع وسعت دارد. در شمال سوماترا، اندونزی، حاشیه مرز استانهای سوماترا و آچه، [ ۱] قرار دارد. این پارک ملی، که در دامنه کوه باریسان مستقر شده است، به نام کوه لوزر ( به ارتفاع ۳٬۱۱۹ متر ) نامگذاری شده است، و از طیف گسترده ای از اکوسیستم محافظت می کند. این پارک پناهگاه اورانگوتان است. این پارک به همراه دو پارک دیگر در فهرست میراث جهانی یونسکو در کشور اندونزی ثبت شده است. [ ۲]
این پارک ملی ۱۵۰ کیلومتر درازا دارد و عرض آن بیش از ۱۰۰ کیلومتر است و بیشتر نواحی کوهستانی را شامل می شود. حدود ۴۰ درصد پارک، عمدتاً در شمال غربی است و بیش از ۱۵۰۰ متر ارتفاع دارد. این منطقه به عنوان بزرگترین منطقه بیابانی در جنوب شرقی آسیا به شمار می آید. حدود ۱۲٪ پارک، در نیمه جنوبی پایین تر قرار گرفته و زیر ۶۰۰ متر از سطح دریا قرار دارد. یازده قله با بیش از ۲۷۰۰ متر ارتفاع در این پارک است. کوه لوسر ( ۳٬۱۱۹ متر ) سومین قله مرتفع این کوهستان است. بلندترین قله کوه تانپا ناما ( ۳٬۴۶۶ متر ) ، دومین قله مرتفع در سوماترا بعد از کوه کرینشی ( ۳۸۵۰ متر ) است.
پارک ملی لوسر یکی از دو زیستگاه باقی مانده برای اورانگوتان سوماترایی ( Pongo abelii ) است. [ ۳] در سال ۱۹۷۱، هرمان رایکسن ایستگاه تحقیقاتی Ketambe، یک منطقه تحقیقاتی ویژه برای اورانگوتان را تأسیس کرد. [ ۴] سایر پستانداران یافت شده در پارک عبارتند از: فیل سوماترایی، ببر سوماترایی کرگدن سوماترایی، سیامانگ، گوزن سمبر و گربه پلنگی. [ ۵]
مخازن آبهای زیرزمینی به سرعت در حال فرسودگی هستند و چندین رودخانه در بخشی از سال کاملاً خشک می شوند. این عواقب جدی برای جامعه محلی دارد. هم خانواده و هم صنایع نیاز به پیش بینی کمبود آب و هزینه های بالاتر برای آب دارند. [ ۶]
شیلات ساحلی و آبزی پروری در لوسر و اطراف آن بسیار مهم است. آنها بخش بزرگی از پروتئین حیوانی را در رژیمهای غذایی محلی افراد تأمین می کنند و ارز خارجی زیادی را ایجاد می کنند. ارزش سالانه آنها در حال حاضر از ۱۷۱ میلیون دلار آمریکا فراتر رفته است. اگر اکوسیستم لوسر تخریب شود، کاهش آب شیرین ممکن است تأثیر مضر بر عملکرد بخش شیلات داشته باشد. [ ۶]
کشاورزی منبع اصلی درآمد برای جوامع محلی اطراف لوسر است. مزارع بزرگ کائوچو و روغن نخل در شمال سوماترا نقش عمده ای در اقتصاد ملی دارند. تقریباً تمام جنگلهای مرتفع باقیمانده به طور رسمی برای مزارع نخل های روغنی واگذار شده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین پارک ملی ۱۵۰ کیلومتر درازا دارد و عرض آن بیش از ۱۰۰ کیلومتر است و بیشتر نواحی کوهستانی را شامل می شود. حدود ۴۰ درصد پارک، عمدتاً در شمال غربی است و بیش از ۱۵۰۰ متر ارتفاع دارد. این منطقه به عنوان بزرگترین منطقه بیابانی در جنوب شرقی آسیا به شمار می آید. حدود ۱۲٪ پارک، در نیمه جنوبی پایین تر قرار گرفته و زیر ۶۰۰ متر از سطح دریا قرار دارد. یازده قله با بیش از ۲۷۰۰ متر ارتفاع در این پارک است. کوه لوسر ( ۳٬۱۱۹ متر ) سومین قله مرتفع این کوهستان است. بلندترین قله کوه تانپا ناما ( ۳٬۴۶۶ متر ) ، دومین قله مرتفع در سوماترا بعد از کوه کرینشی ( ۳۸۵۰ متر ) است.
پارک ملی لوسر یکی از دو زیستگاه باقی مانده برای اورانگوتان سوماترایی ( Pongo abelii ) است. [ ۳] در سال ۱۹۷۱، هرمان رایکسن ایستگاه تحقیقاتی Ketambe، یک منطقه تحقیقاتی ویژه برای اورانگوتان را تأسیس کرد. [ ۴] سایر پستانداران یافت شده در پارک عبارتند از: فیل سوماترایی، ببر سوماترایی کرگدن سوماترایی، سیامانگ، گوزن سمبر و گربه پلنگی. [ ۵]
مخازن آبهای زیرزمینی به سرعت در حال فرسودگی هستند و چندین رودخانه در بخشی از سال کاملاً خشک می شوند. این عواقب جدی برای جامعه محلی دارد. هم خانواده و هم صنایع نیاز به پیش بینی کمبود آب و هزینه های بالاتر برای آب دارند. [ ۶]
شیلات ساحلی و آبزی پروری در لوسر و اطراف آن بسیار مهم است. آنها بخش بزرگی از پروتئین حیوانی را در رژیمهای غذایی محلی افراد تأمین می کنند و ارز خارجی زیادی را ایجاد می کنند. ارزش سالانه آنها در حال حاضر از ۱۷۱ میلیون دلار آمریکا فراتر رفته است. اگر اکوسیستم لوسر تخریب شود، کاهش آب شیرین ممکن است تأثیر مضر بر عملکرد بخش شیلات داشته باشد. [ ۶]
کشاورزی منبع اصلی درآمد برای جوامع محلی اطراف لوسر است. مزارع بزرگ کائوچو و روغن نخل در شمال سوماترا نقش عمده ای در اقتصاد ملی دارند. تقریباً تمام جنگلهای مرتفع باقیمانده به طور رسمی برای مزارع نخل های روغنی واگذار شده اند.
wiki: پارک ملی کوه لوسر