پارک ملی چوبه

پارک ملی چوبه اولین پارک ملی بوتسوانا و همچنین از نظر زیست شناختی متنوع ترین پارک آن کشور است. این پارک در شمال کشور قرار گرفته و سومین پارک بزرگ بوتسوانا؛ و یکی از بزرگ ترین مراکز قارهٔ آفریقا برای شکار حیوانات و خوردن گوشت شان یا استفاده از آن ها در ورزش است.
این پارک به دلیل داشتن جمعیتی از شیرها که فیل های آفریقایی جوان یا مسن[ ۱] و حتی گاهی پیر را شکار می کنند، مورد توجه قرار دارد. [ ۲]
پارک را می توان به ۴ منطقه تقسیم کرد که هر کدام به یک اکوسیستم متمایز مربوط می شود:
• منطقه سروندلا ( یا کناررودخانه ) در منتهی شمال شرقی پارک واقع است، ویژگی های اصلی جغرافیایی آن وجود دشت های پرآب و جنگل های متراکم چوب ماهون ، ساج و دیگر چوب های جنگلی بادوام است که در حال حاضر تحت تأثیر فیل ها به میزان زیادی کاهش یافته است. رودخانه چوبه، که در امتداد مرز شمال شرقی پارک جریان دارد، و برای گله های بزرگ فیل ها، و همچنین حیواناتی از تیرهٔ زرافه، سمور و گاومیش آفریقایی، به ویژه در فصل خشک ( ماه مه تا اکتبر ) محل عمده آبیاری است. دشت های پرآب این پارک تنها مکانی در بوتسوانا است که در آن می توان بزگوزن پوکا را دید. پرنده ها هم در این پارک وجود دارند. تعداد زیادی از زنبورخوار کارمین جنوبی در فصل مناسب در این مکان دیده شده اند. در زمان سیلاب ها کفچه نوک ها، اکراس ها، گونه های مختلفی از لک لک ها، مرغابی ها و دیگر غازسانان در منطقه ازدحام می کنند. بیشتر به علت نزدیکی به آبشار ویکتوریا، احتمالاً این زمانی است که بیشترین تعداد بازدیدکننده به پارک چوبه می آیند. شهر کاسان که در بخشی که رود جریان دارد واقع شده است، مهم ترین شهر منطقه است و به عنوان ورودی شمالی به پارک عمل می کند.
• منطقه ساوتوی مارش، به بزرگی ۱۰٬۸۷۸ کیلومتر مربع است، بخش غربی پارک ( ۵۰ کیلومتر از شمال دروازه مابیب ) را تشکیل می دهد. ساوتوی مارش، باقیماندهٔ یک دریاچهٔ بزرگ داخل پارک است که جریان آب آن مدت ها پیش توسط حرکات زمین ساختی قطع شده است. امروزه مرداب از جریان نامنظم کانال ساوتوی تغذیه می شود، آب کانال، در نتیجهٔ فعالیت زمین ساختی در منطقه، برای دوره های طولانی خشک می شود و پس از آن دوباره به طور نادری جریان می یابد. در حال حاضر آب دوباره جریان یافته و از تاریخ ۱۹۸۲ برای اولین بار در ژانویه ۲۰۱۰ به ساوتوی مارش رسید. در نتیجهٔ این جریان متغیر آب، صدها درخت مرده در طول کنار کانال وجود دارد. این منطقه همچنین با گرم دشت های وسیع و چمنزارهای نازک پوشانده شده است که باعث می شود حیات وحش به ویژه در این بخش از پارک پویا باشد. در فصل خشک جهانگردان به سافاری برای دیدن کرگدن، گراز زگیل دار، کودو، ایمپالا، گورخر، کل یالدار و گله فیل های بیشه آفریقایی می روند. در فصل مرطوب، تعداد غنی پرندگان، ۴۵۰ گونه در تمام پارک، به خوبی دیده می شوند. تعداد زیاد شیرها ، کفتارها، گورخرها و بیشتر به ندرت یوزپلنگ ها به خوبی دیده می شود. این منطقه به خاطر مهاجرت سالیانه گورخرها و درندگان مشهور است.
• منطقه لینیانتی مارش، در گوشه شمال غربی پارک و شمال بخش ساوتوی، و مجاورت رودخانه لینیانتی واقع است. در غرب این منطقه سلیندا رزرو و در ساحل شمالی رودخانه پارک ملی ناکاسا روپارای نامیبیا قرار دارد. در اطراف این دو رودخانه، جنگل های رودخانه ای، جنگل های باتلاقی مثل کولاب وجود دارند و بقیه منطقه به طور عمده از دشت های پرآب تشکیل شده است. تعداد زیادی شیر ، پلنگ آفریقایی، سگ وحشی آفریقایی، شاخ بلند ابرش، شاخ بلند شبدیز، یک اسب آبی و گله ای از فیل های بیشه آفریقایی وجود دارند. کل سرخ کمیاب ، کل مرداب و تمساح نیل هم در این منطقه وجود دارد. تنوع پرندگان غنی است.
• بین لینیانتی و ساوتوی مارش منطقه گرم و خشک هینترلند ( زمین پشت ساحل ) قرار دارد، که عمدتاً توسط جنگل های علفی ناگاتسا اشغال شده است. این منطقه کمتر شناخته شده است و مکان خوبی برای دیدن گاو کوهی است.