پارک ملی پنانگ ( به انگلیسی: Penang National Park ) ( مالایی: Taman Negara Pulau Pinang; تامن نݢارا ڤولاو ڤینڠ; چینی: 槟城国家公园; Bīnchéng guójiā gōngyuán; تامیلی: பினாங்கு தேசியப் பூங்காக்கள்; Piṉāṅku tēciyap pūṅkākkaḷ ) ناحیه ای به وسعت ۱٬۲۱۳ هکتار از دریا و خشکی را دربرگرفته است و توسط دانشمندان، محققان و دوستداران طبیعت برای کشف گنجینه های طبیعی مورد استفاده قرار می گیرد.
این ناحیه بکر و دست نخورده که به خاطر دربرداشتن ۴۱۷ گونه گیاگان و ۱۴۳ گونه زیاگان شناخته شده است، در گذشته به ذخیره گاه طبیعی پانتای آچه معروف بود. ذخیره گاه طبیعی پانتای آچه، که در رأس شمال غربی جزیره پنانگ واقع شده است، در آوریل سال ۲۰۰۳ به عنوان پارک ملی اعلام گردید.
پارک ملی پنانگ اولین منطقهٔ محافظت شده است که طبق قانون سال ۱۹۸۰ پارک ملی مالزی در جراید به صورت رسمی آگهی آن چاپ گردید، که این امر بیانگر تلاش دولت فدرال و ایالتی در جهت حفظ محیط زیست است.
پارک ملی پنانگ برای حفظ و محافظت از گونه های گیاهی و جانوری و هم چنین منافعی در ارتباط با اهداف زمین شناسی، باستان شناسی، تاریخی، قوم شناسی، علوم و مناظر زیبا پایه گذاری شد.
جاذبه های طبیعی پارک ملی پولائو پینانگ شامل پوشش جنگلی دوبال میوگان در ارتفاعات بالا و سطوح پست، ناحیه جنگل حرا، زیستگاه طبیعی ساحل ماسه ای، یک دریاچه مرومیکتیک فصلی و دریای ساحلی باز می باشد. درختان قدبرافراشته سرایا ( Shorea curtisii ) ، که ویژگی مشترک جنگلهای دوبال میوگان ساحلی است، در سطوح شیب دار تند موکاهد به آسانی قابل مشاهده است. بیش از ۱٬۰۰۰ گونه گیاهی ثبت شده اند که برجسته ترین آنها از دسته دوبال میوگان، باقلاییان، خرزهره ایان، پسته ایان، فرفیونیان و انجیران هستند.
قبل از سال ۱۹۵۵ بخشی از ذخیره گاه طبیعی پانتای آچه به ثبت رسیده بود، بعد از سال ۱۹۵۵ هیچ منطقه جنگلی در آنجا به ثبت نرسیده است. در سال ۱۹۹۶ تمام فعالیت های مرتبط با قطع درختان متوقف گردید، و بودجه عمومی مالزی، طبق آیین نامه به توسعه پارک ملی پنانگ تخصیص داده شد.
ویژگی منحصر به فرد اینجا، پنج نوع زیستگاه است که در دیگر ذخیره گاه های طبیعی اصلی مالزی یافت نمی شود. این پارک برای گنجینه ۴۱۷ گونه گیاهی و ۱۴۳ گونه جانوری، از جمله لاک پشت ها، سخت پوستان و گیاه کوزه دار به مانند یک بهشت است. این امر به پارک اجازه می دهد تا با داشتن یکی از بزرگ ترین مجموعه های خارق العاده تنوع زیستی در مالزی، به خود مباهات نماید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین ناحیه بکر و دست نخورده که به خاطر دربرداشتن ۴۱۷ گونه گیاگان و ۱۴۳ گونه زیاگان شناخته شده است، در گذشته به ذخیره گاه طبیعی پانتای آچه معروف بود. ذخیره گاه طبیعی پانتای آچه، که در رأس شمال غربی جزیره پنانگ واقع شده است، در آوریل سال ۲۰۰۳ به عنوان پارک ملی اعلام گردید.
پارک ملی پنانگ اولین منطقهٔ محافظت شده است که طبق قانون سال ۱۹۸۰ پارک ملی مالزی در جراید به صورت رسمی آگهی آن چاپ گردید، که این امر بیانگر تلاش دولت فدرال و ایالتی در جهت حفظ محیط زیست است.
پارک ملی پنانگ برای حفظ و محافظت از گونه های گیاهی و جانوری و هم چنین منافعی در ارتباط با اهداف زمین شناسی، باستان شناسی، تاریخی، قوم شناسی، علوم و مناظر زیبا پایه گذاری شد.
جاذبه های طبیعی پارک ملی پولائو پینانگ شامل پوشش جنگلی دوبال میوگان در ارتفاعات بالا و سطوح پست، ناحیه جنگل حرا، زیستگاه طبیعی ساحل ماسه ای، یک دریاچه مرومیکتیک فصلی و دریای ساحلی باز می باشد. درختان قدبرافراشته سرایا ( Shorea curtisii ) ، که ویژگی مشترک جنگلهای دوبال میوگان ساحلی است، در سطوح شیب دار تند موکاهد به آسانی قابل مشاهده است. بیش از ۱٬۰۰۰ گونه گیاهی ثبت شده اند که برجسته ترین آنها از دسته دوبال میوگان، باقلاییان، خرزهره ایان، پسته ایان، فرفیونیان و انجیران هستند.
قبل از سال ۱۹۵۵ بخشی از ذخیره گاه طبیعی پانتای آچه به ثبت رسیده بود، بعد از سال ۱۹۵۵ هیچ منطقه جنگلی در آنجا به ثبت نرسیده است. در سال ۱۹۹۶ تمام فعالیت های مرتبط با قطع درختان متوقف گردید، و بودجه عمومی مالزی، طبق آیین نامه به توسعه پارک ملی پنانگ تخصیص داده شد.
ویژگی منحصر به فرد اینجا، پنج نوع زیستگاه است که در دیگر ذخیره گاه های طبیعی اصلی مالزی یافت نمی شود. این پارک برای گنجینه ۴۱۷ گونه گیاهی و ۱۴۳ گونه جانوری، از جمله لاک پشت ها، سخت پوستان و گیاه کوزه دار به مانند یک بهشت است. این امر به پارک اجازه می دهد تا با داشتن یکی از بزرگ ترین مجموعه های خارق العاده تنوع زیستی در مالزی، به خود مباهات نماید.
wiki: پارک ملی پنانگ