پارک ملی شیرتوکو

پارک ملی شیرِتوکو ( به ژاپنی: 知床国立公園، تلفظ: Shiretoko kokuritsu kōen ) با مساحتی پیرامون ۳۸۷ کیلومتر مربع یکی از پارک های ملی ژاپن است که بیشتر مناطق شبه جزیره شیرتوکو واقع در نوک شمال شرقی جزیرهٔ هوکایدو را در بر می گیرد. واژهٔ «شیرِتوکو» برگرفته از واژهٔ آینویی «سیر اِتوک» به معنای «پایان زمین» است.
بیشتر این شبه جزیره که یکی از دورافتاده ترین مناطق در کل ژاپن به شمار می رود تنها با پای پیاده یا به وسیلهٔ قایق قابل دستیابی است. عمده شهرت پارک ملی شیرتوکو به خاطر وجود بزرگترین جمعیت خرس قهوه ای ژاپن در آن و و داشتن دید به جزیرهٔ مورد مناقشهٔ کوناشیری است که ژاپن مدعی مالکیت آن است. آبشار چشمه آب گرمی به نام آبشار کامویی واکا ( به ژاپنی: カムイワッカの滝 ) که نامش در زبان آنویی به معنای «آب خدایان» است در این پارک جریان دارد.
جنگل های پارک ترکیبی از جنگل های معتدل و جنگل های دامنه ای هستند و مهم ترین گونه های درختی آن شامل شاه درخت ساخالین با نام علمی Abies sachalinensis، درخت غان ارمان با نام علمی Betula ermanii و بلوط مغولی با نام علمی Quercus mongolica است. فراتر از محدودهٔ جنگل نیز بیشه های نفوذناپذیر درختان کاج کوتوله سیبریایی ( Pinus pumila ) قرار دارد.
پارک ملی شیرتوکو که تاریخ تأسیسش به ۱ ژوئن ۱۹۶۴ بازمی گردد در سال ۲۰۰۵ در فهرست میراث جهانی یونسکو جای گرفت.