پارک ملی دیلیجان

پارک ملی دیلیجان ( انگلیسی: Dilijan National Park ) یکی از چهار پارک ملی حفاظت شده در جمهوری ارمنستان است. این پارک با مساحت ۲۴۰ کیلومتر مربع در استان تاووش واقع شده است این پارک به خاطر چشم اندازهای جنگلی، تنوع زیستی غنی، چشمه های آب های معدنی درمانی و آثار تاریخی طبیعی و فرهنگی اش شناخته شده است.
پارک ملی دیلیجان در سال ۲۰۰۲ تأسیس شد.
این پارک ملی تا دامنه های رشته کوه های پامباک، آرگونی، میاپور، ایجوان ( کائنی ) , و هالاب در ارتفاع ۱۰۷۰–۲۳۰۰ متری از سطح دریا امتداد می یابد.
گیاهان پارک ملی دیلیجان شامل ۹۰۲ گونه آوندداران هستند که عبارتند از: کاج های زمینی ( ۱ ) ، Horse - tails ( 1 ) ، سرخسیان ( ۱۲ ) ، بازدانگان ( ۷ ) و گیاهان گلدار ( ۸۸۱ ) . حدود ۴۰ گونه نادر در این منطقه وجود دارد.
۲۹ گونه از گیاهان در سیاهه قرمز گونه های در معرض خطر ارمنستان و ۴ گونه نیز سیاهه قرمز گونه های در معرض خطر اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی ثبت شده ست.
پارک ملی در زمین جانداران نیز غنی است. ۸۰۰ گونه قاب بالان در این پارک وجود دارد.
مهمترین بناهای یادبود فرهنگی که در پارک ملی دیلیجان واقع شده اند عبارتنداز: صومعه هاغارتسین ( متعلق به سده ۱۰–۱۳ میلادی ) ، صومعه گوشاوانک ( متعلق به سده ۱۲–۱۳ میلادی ) ، صومعه جوختاک وانک ( متعلق به سده های ۱۱–۱۳ میلادی، صومعه ماتوساوانک ( متعلق به سده های ۱۰–۱۳ میلادی ) و کلیسای آخنابات ( متعلق به سده ۱۱ میلادی )