پارک ملی خجیر

دانشنامه آزاد فارسی

پارک ملّی خُجیر
پارک ملّی خُجیر
واقع در حوالی تهران، در شرق پارک ملی سرخ حصار و حاشیۀ رودخانۀ جاجرود. ۱۵۷۰ هکتار مساحت دارد و قدیمی ترین منطقۀ حفاظت شده از ابتدای تأسیس سلسلۀ قاجار است. ورودی آن ابتدای جادۀ آبعلی است و از نقاط مسکونی قلعۀ خجیر، بارامیر، دهکدۀ زابلی ها و دهکدۀ ماملو تشکیل شده است. بخش های دیگر آن، درۀ تاک، درۀ زرد و گاوداری خجیر است. باغ قدیمی و پرچشمه و باصفای باغ شاه و کاخ کوچکی از دورۀ محمدرضا شاه پهلوی دیدنی های تاریخی آن را تشکیل می دهند. در بخشی از آن اسب پرورش داده می شود. نیز← پارک_ملی_سرخ_حصار

پیشنهاد کاربران

پارک ملی خُجیر، منطقه ای حفاظت شده در شرق تهران است که حدود ۱۰٬۰۱۳ هکتار وسعت داشته و از سال ۱۳۶۱ به عنوان پارک ملی تعیین شده است. خجیر بخشی از منطقه حفاظت شده جاجرود محسوب می شود که از حدود ۲۰۰ سال پیش به عنوان شکارگاه سلطنتی قرق شده و در واقع قدیمی ترین منطقه شکار ممنوع در کشور است. منطقه جاجرود از سال ۱۳۱۰ به طور رسمی «شکارگاه سلطنتی» تعیین شد و در سال ۱۳۵۸ از سوی شورای انقلاب به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شد.
...
[مشاهده متن کامل]

پارک ملی خجیر در موقعیت جغرافیایی ۴۵ ۳۵ الی ۳۶ ۳۵ عرض شمالی و ۴۰ ۵۱ الی ۴۹ ۵۱ طول شرقی واقع شده است.
منطقه باغ شاد بخشی از پارک ملی خجیر به مساحت ۲۳۱۰ هکتار است. این منطقه در ۲۲ کیلومتری شرق تهران و در جنوب جاده هراز قرار دارد. از نظر موقعیت جغرافیایی در فاصله بین ۳۵o۳۶’۴۱” و ۳۵o۳۹’۳۳” عرض شمالی و ۵۱o۴۰’۲۹” و ۴۱o۴۶’۵۲” طول شرقی قرار گرفته است.
خجیر در نزدیکی دیگر منطقه ارزشمند طبیعی اطراف تهران یعنی پارک ملی سرخه حصار قرار دارد. با توجه به این همسایگی، خصوصیات طبیعی دو منطقه از جمله نوع جانوران و گیاهان شبیه به هم است، اما خجیر با توجه به فاصله بیشتری که از تهران دارد، دست نخورده تر و سالم تر مانده است.
مهم ترین مسیر دسترسی به خجیر از طریق جاده پاسداران به پارچین است. بخشی از جاده تهران به دماوند در نزدیکی منطقه صنعتی کمرد هم از حاشیه شمالی خجیر می گذرد.
پستاندارانی چون پلنگ، کفتار راه راه، کل و بز، قوچ و میش، روباه قرمز، گراز، گربه وحشی، گربه پالاس، گرگ خاکستری، شغال و گورکن؛ انواع مارها چون افعی شاخ دار، شترمار، تیرمار، مار پلنگی، مار آتشی، کورمار دوسر، مار کرمی، افعی کوفی، سوسن مار، مار کرمی، یله مار و خزندگان دیگری مثل بزمجه بیابانی و نیز لاک پشت مهمیزدار؛ و از پرندگان هم کبک، هدهد، سبزه قبا، خوتکا، تیهو، و انواع پرندگان شکاری چون دال، عقاب و سارگپه در این منطقه زندگی می کنند.
در آب های جاجرود هم آب زیانی هستند که مهم ترین آن ها ماهی قزل آلای رنگین کمان است. خجیر همچنین تنها منطقه در استان تهران است که هنوز تعدادی آهو در آن حضور دارند.
بهترین جنگل پسته وحشی البرز نیز در این منطقه روئیده است. درختان بادام کوهی، داغداغان و ارس از دیگر درختان مهم این پارک ملی است. شیرخشت، سوفورا، روناس، چنار، زرشک، سپیدار، سیاه تلو، ارمک، افرا، کاج، زالزالک، زبان گنجشک، عرعر، اقاقیا، تنگرس، ریش بز، چوبک، گل گندم، انواع گز و انواع بید از دیگر گیاهان شاخص خجیر به شمار می روند. جاذبه طبیعی دیگر منطقه تعداد بسیار شقایق های وحشی در اواسط بهار است که البته چیدن گل ها توسط گردشگران موجب شده تا تعداد آن ها به شدت رو به کاهش باشد.

پارک ملی خجیر
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/پارک_ملی_خجیر

بپرس