پارک ملّی بَمو
پارک ملّی بَمو
واقع در منطقۀ کوه بمو با قله ای به ارتفاع ۲,۷۰۰ متر در شمال شیراز. ۱۰۰هزار هکتار مساحت داشت و در ۱۳۴۱ش منطقۀ ممنوعه اعلام شد. با گسترش شهر و افزایش جمعیت از مساحت آن کاسته شد و در ۱۳۴۶ش و هنگام تبدیل به منطقۀ حفاظت شده، مساحت آن ۵۰هزار هکتار بود. در ۱۳۴۸ و هنگام تبدیل به پارک ملی ۴۸هزار هکتار مساحت داشت. امروز ۴۰هزار هکتار مساحت دارد و شامل سه رشتۀ موازی از شرق به غرب است. پارک ملی بمو اقلیم مدیترانه ای گرم و خشک با باران سالانه ۴۰۰ میلی متر دارد. ۳۰۰گونه گیاهی در آن شناسایی شده است. که ازجمله آن ها گل های اشک یا لالۀ واژگون، گلسنگ های صخره چسب زرد، پامچال و هنگام بهار، شقایق های معروف شیراز است. در گذشته دارای درختان کیکُم، بَنِه، بادام کوهی، زالزالک و ارزن بود. امروز پوشش گیاهی آن بوته زار و انواع گون و درمنه است. چشمه های فراوان در آن جاری است و پستاندارانی چون آهو، قوچ، نر، پاژن، پلنگ، گربۀ وحشی، کفتار، روباه و گرگ در آن زندگی می کنند. انواع پرندگان ازجمله عقاب طلایی، کرکس، وال، کوکر سفید، بالابالان مهاجر و کبک نیز در آن یافت می شوند.
پارک ملّی بَمو
واقع در منطقۀ کوه بمو با قله ای به ارتفاع ۲,۷۰۰ متر در شمال شیراز. ۱۰۰هزار هکتار مساحت داشت و در ۱۳۴۱ش منطقۀ ممنوعه اعلام شد. با گسترش شهر و افزایش جمعیت از مساحت آن کاسته شد و در ۱۳۴۶ش و هنگام تبدیل به منطقۀ حفاظت شده، مساحت آن ۵۰هزار هکتار بود. در ۱۳۴۸ و هنگام تبدیل به پارک ملی ۴۸هزار هکتار مساحت داشت. امروز ۴۰هزار هکتار مساحت دارد و شامل سه رشتۀ موازی از شرق به غرب است. پارک ملی بمو اقلیم مدیترانه ای گرم و خشک با باران سالانه ۴۰۰ میلی متر دارد. ۳۰۰گونه گیاهی در آن شناسایی شده است. که ازجمله آن ها گل های اشک یا لالۀ واژگون، گلسنگ های صخره چسب زرد، پامچال و هنگام بهار، شقایق های معروف شیراز است. در گذشته دارای درختان کیکُم، بَنِه، بادام کوهی، زالزالک و ارزن بود. امروز پوشش گیاهی آن بوته زار و انواع گون و درمنه است. چشمه های فراوان در آن جاری است و پستاندارانی چون آهو، قوچ، نر، پاژن، پلنگ، گربۀ وحشی، کفتار، روباه و گرگ در آن زندگی می کنند. انواع پرندگان ازجمله عقاب طلایی، کرکس، وال، کوکر سفید، بالابالان مهاجر و کبک نیز در آن یافت می شوند.
wikijoo: پارک_ملی_بمو