پارک ملی القاله

پارک ملی و ذخیره گاه زیست کره القاله ( به عربی: محمیة القالة الوطنیة ) یکی از پارک های ملی الجزایر در انتهای شمال شرقی این کشور است. این مکان چندین دریاچه و یک اکوسیستم منحصر به فرد در حوزه مدیترانه است. چندین قسمت از پارک به عنوان مکان های حفاظت شده معاهده رامسر تعیین شده است.
پارک ملی و ذخیره گاه زیست کره القاله با فرمان شماره ۴۶۲–۸۳ در ۲۳ ژوئیه ۱۹۸۳ ایجاد شد و در ۱۷ دسامبر ۱۹۹۰ توسط یونسکو به عنوان ذخیره گاه زیست کره شناخته شد. [ ۶]
از سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۹، بانک جهانی پروژه ای را برای توسعه مدل مدیریت منابع طبیعی برای پارک تأمین کرد. [ ۷]
بلندترین تپه پارک djebel El - Ghorra با بلندای ۱۲۰۲ متر است. میانگین دما از ۹ درجه سانتیگراد تا ۳۰ درجه سانتیگراد است. این پارک ۵۰ کیلومتر ساحل رو به دریای مدیترانه دارد. [ ۶]
این پارک دارای ۶ دریاچه است:[ ۶]
• دریاچه اوبیرا ( ۲۲۰۰ هکتار ) [ ۱]
• دریاچه تونگا ( ۲۶۰۰ هکتار ) [ ۲]
• دریاچه مله ( ۸۶۰ هکتار ) ، [ ۴] تنها تالاب در الجزایر است که با دریا ارتباط دارد.
• مارای بوردیم ( ۱۱ هکتار ) [ ۵]
• دریاچه آبی ( ۳ هکتار )
• دریاچه سیاه ( ۶ هکتار ) [ ۳]
پارک ملی و ذخیره گاه زیست کره القاله محل زندگی ۴۰ گونه پستاندار، ۲۵ گونه پرنده شکاری، ۶۴ گونه پرنده آب شیرین و ۹ گونه پرنده دریایی است. [ ۸] گوزن قرمز بربری در پارک فراوان است.
تحقیقاتی که بین سال های ۱۹۹۶ و ۲۰۱۰ انجام شد، از ۱۵۹۰ نوع سبزیجات و ۷۱۸ گونه جانوری در پارک یاد شده است. گونه های اصلی درختان عبارتند از بلوط چوب پنبه ای ( غالب ) ، بلوط Zeen , Quercus coccifera، کاج مدیترانه ای، توسکای سیاه، بید، سپیدار سفید. از دیگر گونه های درختی این پارک می توان به اکالیپتوس، آکاسیا، کاج دریایی و دارتالاب اشاره کرد. ۱۷۵ گونه قارچ نیز یاد شده است. [ ۶]
جانوران و گیاهان نادر این پارک توسط ایجاد یک بزرگراه در الجزایر در معرض خطر قرار گرفته اند. پیشنهاد شده است که بزرگراه باید از این منطقه دور شود و بیشتر به سمت جنوب برود. [ ۹]
۸۷۰۰۰ نفر در پارک ملی و ذخیره گاه زیست کره القاله زندگی می کنند. [ ۱۰]
این پارک در سال ۲۰۰۱ به طور متوسط ۳۰٬۰۰۰ بازدید کننده داشته است. [ ۱۰]