پارک سوار

پارک سوار یا پارکینگ تشویقی، نوعی امکانات پارک خودرو و از زیرساختهای حمل و نقل عمومی است که اجازه می دهد تا مسافران و مردم دیگر برای رفتن به مراکز شهرها، وسایل نقلیه خود را در آن محل پارک کنند و با وسایل نقلیه عمومی مانند اتوبوس، قطار، قطار شهری، یا قطار سبک شهری یا راه آهن حومه ای به مقصد خود بروند یا با دیگر مسافران از طریق همسفری باقی مانده مسافت سفر درون شهری خود را انجام دهند. خودروی شخصی در طول روز در محل پارک سوار می ماند و در بازگشت از کار روزانه توسط صاحبش مجدداً مورد استفاده قرار می گیرد. پارک سوارها به طور کلی حومه شهر در کلانشهرها و مناطق حاشیه ای شهرهای بزرگ ساخته می شوند. در انگلیسی، پارک سوار به اختصار با علائمی مانند P+R یا P& R مشخص می شود. [ ۱]
پارک سوار موجب کاهش ترافیک در نقاط مرکزی شهر، کاهش هزینه های پارک کردن در مرکز شهر، کاهش استرس و کاهش آلودگی هوا و روان شدن ترافیک می شود.
تحقیقات چندانی دربارهٔ نتایج مثبت و منفی پارک سوار صورت نگرفته است. همچنین مشخص شده که شواهد روشنی در مورد اثر پارک سوار بر کاهش ترافیک به دست نیامده است. [ ۲]
[ نیازمند منبع]
تسهیلات متعددی در بسیاری از پارک سوارها برای مسافران وجود دارد از جمله سرویس بهداشتی، کیوسک اطلاعات، پوستر، فروشگاه، غذاخوری، کافه تریا، پمپ بنزین و تعمیرگاه. [ نیازمند منبع]
پارک سوارهای مجاور ایستگاه اتوبوس نخستین بار در دهه ۱۹۶۰ در آکسفورد انگلستان پدیدار شدند. [ ۳] ا
برخی از ایستگاه های راه آهن نیز امکانات پارک سوار را گسترش داده اند.
در ایالات متحده در ایستگاه های دور افتاده عموماً فضای کافی وسیع برای پارک کردن صدها خودرو پیش بینی می شود.
B & R ( B + R ) یک نام برای استفاده از فضاها یا قفسه های ویژه دوچرخه در مجاورت ایستگاه ها و فضاهای عمومی و عمدتاً در کنار سایر پارک سوارهاست. [ ۴]
اصطلاح «بوسه - و - سوار» به پارک سوار یا ایستگاهی گفته می شود که هدفش توقف کوتاه راننده و سرنشینان بدون ترک کردن خودرو است. این امکانات در ترمینال ها و فرودگاه ها و محل های دیگر دیده می شوند و معمولاً برای مشایعت و خداحافظی یا سوار کردن مسافران تازه رسیده از سوی بستگاه به کار می روند.
این اصطلاح برای اولین بار در ۲۰ مارس ۱۹۵۶ در نشریه لس آنجلس تایمز به کار رفت. [ ۵] اشاره این اصطلاح به بوسه مسافر قبل از مسافرت است. [ ۵] [ ۶]

پارک سَوار (park and ride)
پارکینگی معمولاً مجانی و دور از مراکز تجاری مرکزی. رفت وآمد افراد با وسایل نقلیۀ عمومی از مسیرهای بدون ازدحام، مسیر ویژه، بین پارک سوار و مراکز تجاری میسر می شود. ایجاد پارک سوار از راهبردهایی است که از دهۀ ۱۹۸۰ برای مقابله با تراکم جمعیت در شهرسازی کاربرد وسیعی یافته است.