پارناسیان

دانشنامه آزاد فارسی

پارْناسیان (Parnassian)
نام مکتبی در شعر فرانسوی. اصولاً پارناسوس نام کوهی است در یونان مرکزی که در روزگار باستان جایگاه آپولون و موزها بوده است. پارناسیان، مکتب شاعران فرانسوی نیمۀ دوم قرن ۱۹ است که پیشوای آن لوکنت دولیل بود. این مکتب بر خویشتن داری، برون گرایی، کمال شکل و قالب، و توصیف دقیق تأکید داشت که واکنشی در برابر احساسات گرایی و پرگویی های رمانتیک ها بود. دستاورد جنبش شاعران پارناسوس تجربه هایی در وزن و قالب شعر و احیای غزل بود. آنان که مضامین اشعارشان را از جامعۀ عصر خود می گرفتند، بعدها اساطیر، حماسه ها، و ساگاهای سرزمین های دوردست و تمدن های گذشته، به ویژه هند و یونان باستان را منبع الهام یافتند. نام پارناسیان به هریک از شاعران همکار مجموعۀ اشعار ۳جلدی پارناس معاصر (۱۸۶۶، ۱۸۷۱، ۱۸۷۶) نیز اطلاق می شود، هرچند اصول این مکتب پیش از انتشار این مجموعه تدوین شده است. این اصول عبارت اند از کمال و زیبایی شکل و انتخاب کلمات، دخالت نداشتن احساسات و بی توجهی به آرمان و هدف در شعر، توجه به شعر عینی و غیرشخصی، زیبایی قافیه، و وابستگی به آیین هنر برای هنر. تأثیرگذاری شاعران پارناسی به ویژه بر جنبش نوگرایی (مدرنیسمو) در اسپانیا و پرتغال و بر نهضت ادبی بلژیک جوان آشکار است.

پیشنهاد کاربران

بپرس