پارْمیجانینو، فرانْچِسکو (۱۵۰۳ـ۱۵۴۰)(Parmigianino, Francesco)
مریم عذرای گردن بلند اثر فرانْچِسکو پارْمیجانینو
نقاش و باسمه کار ایتالیایی. از برجسته ترین مانریستها (شیوه گران) بود. مضامین دینی، تک چهره های شهوانی، و پیکرهای اشرافیِ باریک و کشیدۀ زیبایی پدید آورد، که تابلوی مریم عذرای گردن بلند (ح ۱۵۳۵؛ موزۀ اوفیتسی، فلورانس) از آن جمله است. از نخستین هنرمندان ایتالیایی بود که چاپنقش های تیزابی بدیعی ساخت. پارمیجانینو از خانواده ای هنرمند بود، نقاشی را از نزدیکانش آموخت و از شاخص ترین پیروانِ مانریست (شیوه گر) کوردجو شد، اگرچه از رافائل و میکلانژ نیز تأثیر پذیرفت؛ در آثارش با ظرافت خاصی در بلندی و باریکی پیکره ها اغراق می کرد. نخستین کارهایش را در پارما پدید آورد و در ۱۵۲۲ تزیینات بازوی عرضی جنوبیِ کلیسای جامع شهر را اجرا کرد. در ۱۵۲۳ به رم رفت، و به استخدام پاپ کلمنس هفتم درآمد؛ نقل است که پارمیجانینو درحال نقاشیِ تابلوی رؤیای ژروم قدیس (نگارخانۀ ملی لندن) بود که نیروهای امپراتوری در جریان تاراج شهر در ۱۵۲۷، به کارگاهش ریختند. به بولونیا گریخت و در ۱۵۳۱ به پارما بازگشت. پس از آن می بایست دیوارنگاره های کلیسای سانتا ماریا دلا استاکّاتا را می ساخت، ولی آن قدر کار را به تعویق انداخت که به جرم عدول از قرارداد روانۀ زندان شد. پس از آزادی به کاسال مادجوره گریخت، و اندکی بعد درگذشت. چاپنقش های تیزابیِ آثارش در ترویج مانریستی (شیوه گری) اروپا سهمی بسزا داشتند. طراحی های بسیاری نیز اجرا کرد که شماری از آن ها را مجموعه داران انگلیسی در قرن های ۱۷ و ۱۸ گردآوری کردند. همچنین چاپنقش های تیزابی و طرح های تزیینی بدیعی پدید آورد که از آن ها باسمه های چوبی سایه روشن ساخته شده اند.
مریم عذرای گردن بلند اثر فرانْچِسکو پارْمیجانینو
نقاش و باسمه کار ایتالیایی. از برجسته ترین مانریستها (شیوه گران) بود. مضامین دینی، تک چهره های شهوانی، و پیکرهای اشرافیِ باریک و کشیدۀ زیبایی پدید آورد، که تابلوی مریم عذرای گردن بلند (ح ۱۵۳۵؛ موزۀ اوفیتسی، فلورانس) از آن جمله است. از نخستین هنرمندان ایتالیایی بود که چاپنقش های تیزابی بدیعی ساخت. پارمیجانینو از خانواده ای هنرمند بود، نقاشی را از نزدیکانش آموخت و از شاخص ترین پیروانِ مانریست (شیوه گر) کوردجو شد، اگرچه از رافائل و میکلانژ نیز تأثیر پذیرفت؛ در آثارش با ظرافت خاصی در بلندی و باریکی پیکره ها اغراق می کرد. نخستین کارهایش را در پارما پدید آورد و در ۱۵۲۲ تزیینات بازوی عرضی جنوبیِ کلیسای جامع شهر را اجرا کرد. در ۱۵۲۳ به رم رفت، و به استخدام پاپ کلمنس هفتم درآمد؛ نقل است که پارمیجانینو درحال نقاشیِ تابلوی رؤیای ژروم قدیس (نگارخانۀ ملی لندن) بود که نیروهای امپراتوری در جریان تاراج شهر در ۱۵۲۷، به کارگاهش ریختند. به بولونیا گریخت و در ۱۵۳۱ به پارما بازگشت. پس از آن می بایست دیوارنگاره های کلیسای سانتا ماریا دلا استاکّاتا را می ساخت، ولی آن قدر کار را به تعویق انداخت که به جرم عدول از قرارداد روانۀ زندان شد. پس از آزادی به کاسال مادجوره گریخت، و اندکی بعد درگذشت. چاپنقش های تیزابیِ آثارش در ترویج مانریستی (شیوه گری) اروپا سهمی بسزا داشتند. طراحی های بسیاری نیز اجرا کرد که شماری از آن ها را مجموعه داران انگلیسی در قرن های ۱۷ و ۱۸ گردآوری کردند. همچنین چاپنقش های تیزابی و طرح های تزیینی بدیعی پدید آورد که از آن ها باسمه های چوبی سایه روشن ساخته شده اند.
wikijoo: پارمیجانینو،_فرانچسکو_(۱۵۰۳ـ۱۵۴۰)