پارسی زبان

/pArsizabAn/

معنی انگلیسی:
persian-speaking

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - آنکه بپارسی سخن گوید . جمع : پارسی زبانان . ۲ - فصیح بلیغ .

فرهنگ معین

(زَ ) (ص مر. ) ۱ - آن که به پارسی سخن گوید. ۲ - فصیح ، بلیغ .

فرهنگ عمید

کسی که به فارسی حرف می زند و زبان فارسی زبان مادری اوست.
۲. [مجاز] ایرانی.

پیشنهاد کاربران

پارسی گو. ( نف مرکب ) متکلم فارسی. که بزبان فارسی سخن گوید :
خوبان پارسی گو بخشندگان عمرند
ساقی بده بشارت رندان پارسا را.
حافظ.
یکی از ویژگی های زبان پارسی توانایی بالای واژه سازی است
دکتر حسابی که بر 10 زبان جهان چیرگی داشت، میگوید زبان پارسی که از راه آمیزش ریشه ها و پسوندها و پیشوندها واژه سازی میکند بسیار توانمندتر از زبان اَربی ( =عربی ) است که با بردن ریشه های سه حرفی به وزن های گوناگون واژه سازی میکند
...
[مشاهده متن کامل]

- توان واژه سازی زبان پارسی:۲۲۶/۲۷۵/۰۰۰
- توان واژه سازی زبان اربی ( =عربی ) :۱/۷۵۰/۰۰۰

بپرس