پارتیک خط

پارْتیک، خطّ
(یا: خط پهلوی اشکانی) خط رایج در دوران اشکانیان. در حدود قرن اول میلادی به موازات خطوط یونانی و آرامی رواج یافت و تا اوایل دورۀ ساسانی هم رواج داشت؛ از آن جمله در کتیبه های شاپور ساسانی اول (۲۴۱ـ۲۷۲م) در کعبۀ زَردُشت، در نَقشِ رُستَم، و نیز در نَقشِ رَجَب به کار رفته است. ریشۀ خط پارتی از خط آرامی پیوسته است که از راست به چپ نوشته می شد و ۲۲ حرف داشت و نظام آن الفبایی بود که سه مصوت اصلی داشت. گونۀ پیوستۀ خط آرامی از قرن ۳پ م در بابل رایج بود. در عهد اشکانیان تا پیش از ۵۱م از خط یونانی استفاده می شد؛ برای مثال، اُستراخون های شهر پارتی نیسا به خطوط یونانی و آرامی اند. از ۵۱م به تدریج خط پارتی روی سکه ها رواج یافت. از نظر روستوزوف از ۸۸م خط پارتی رسمی شد.