پاراگانگلیوما

پاراگانگلیوما یک نئوپلاسم دستگاه عصبی - درونریز است که ممکن است در بخش های مختلف بدن ( از جمله سر و گردن و قفسه سینه و شکم ) رشد کند. بر خلاف دیگر گونه های سرطان، آزمونی وجود ندارد که تعیین کننده خوش خیم از تومورهای بدخیم باشد. بنابرین پیگیری دراز مدت برای همهٔ افراد دچار به پاراگانگلیوما پیشنهاد می شود. حدود ۵۰ ٪ از بیماران مبتلا به عود بیماری تجربه متاستاز دوردست دارند. نرخ زنده ماندن در شرایط این بیماری متاستاتیک ۴۰ تا ۴۵ درصد است. [ ۱]
پاراگانگلیوما از یاخته های دژپیهی ( پاراگنگلیون ها ) در سلول های گلوموس کرومافین - منفی مشتق شده از ستیغ عصبی جنینی نشات می گیرد که عملکردی به عنوان بخشی از سیستم عصبی سمپاتیک ( شاخه ای از سیستم عصبی خودکار ) دارند. کارکرد این سلول ها به مثابه گیرنده شیمیایی ویژه ای است که در امتداد عروق خونی به خصوص در اجسام سباتی ( در انشعاب از سرخرگ کاروتید مشترک در گردن ) و در آئورت بدن ( در نزدیکی قوس آئورت ) واقع شده است.
اکثر پاراگانگلیوماها یا بدون علامت یا به عنوان یک توده بدون درد بروز می کنند. است.
حدود ۷۵ درصد از موارد این بیماری به صورت پراکنده و تک گیر است و ۲۵٪ باقی مانده موروثی هستند.