پاراو کوخرد نام دورشته قنات است درغرب وشمال وجنوب دهستان کوخرد در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان و از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شده است. بقایا و آثار این قناتها هنوز باقی مانده است. ویکی از آثارهای دوران ( ساسانیان ) می باشد. قنات یا کاریز «در تلفظهای محلی گاه کهریز» نیز نامیده می شده است. کانالی است که از دیر باز برای مدیریت آب در زمین می ساخته اند. کاریز یا قنات به رشته چاه که آب یک «مادر چاه عمیق» را برای شرب وکشت وکار به سطح زمین می رساند گفته می شود.
... [مشاهده متن کامل]
قنات پاراو کوخرد در زمان گبرها یا زرتشتیان که قبل از اسلام در شهر باستانی ساسانی «شهرسیبه» زندگی می کردند ایجاد شده است؛ و سیبه ( نام قدیم کوخرد ) بوده است. آثار یک رشته از این قناتها در ( پشتخه مدی آباد ) در جنوب رودخانه مهران نیز وجود دارد که به وسیله ترنه آب به آن ها می رسیده است.
سر چشمه این قناتها از زیر کوه ناخ وتحدیداً از پشت دهستان هرنگ سر چمشه می گرفته است ( که البته در آن دوران دهی به نام هرنگ وجود نداشته است ) . این قناتها بعد از «چاه مادر» یا «بئر الأ م» که منبع اصلی آب آن است و در پایه کوه ناخ واقع بوده است به دو رشته می شده است. رشته اول این قناتها از طرف مغرب کوخرد فعلی به دشت پاراو منتهی می شده است. اما رشته دوم از طرف مشرق دهستان کوخرد سرازیر می شده تا اینکه وصل می شده به ساختمان ترنه، این ساختمان ها آب شیرین را از یک سوی رودخانه شور به سوی دیگر می بردند. دو قنات از این رشته قناتها در بغل خانه شاعرمعروف روزدار و از طرف قبله خانه اش تایاد من هم وجود داشته است.
قنات «پاراو کوخرد» از زیرکوه ناخ سر چشمه می گرفته است و بعد از ( چاه مادر ) قنات به دو رشته می شده است. رشته اول قناتها از پشت منقطه لرکش سرازیر می شده و ازوسط منطقه درازو رد می شده تا اینکه می رسیده به دشت پاراو و در جایی به نام «چُورُون مَهدَلی» در لب رودخانه ظاهر می شده، و بعداً در دشت پاراو ادامه می یافته تا اینکه در منطقه ای در لب رود خانه «درکت» می شده، یعنی آب به روی زمین می آمده. به همینجهت این منطقه «در کتی» نامیده شده است. چون آب قنات در آنجا درکت شده، یعنی آب قنات از زیر زمین به روی زمین آمده است. و نام «درکت» در این منطقه به یادگار مانده است و همچنین رودخانه به نام «رودخانه در کتی» پیش مردم کوخرد معروف است.
... [مشاهده متن کامل]
قنات پاراو کوخرد در زمان گبرها یا زرتشتیان که قبل از اسلام در شهر باستانی ساسانی «شهرسیبه» زندگی می کردند ایجاد شده است؛ و سیبه ( نام قدیم کوخرد ) بوده است. آثار یک رشته از این قناتها در ( پشتخه مدی آباد ) در جنوب رودخانه مهران نیز وجود دارد که به وسیله ترنه آب به آن ها می رسیده است.
سر چشمه این قناتها از زیر کوه ناخ وتحدیداً از پشت دهستان هرنگ سر چمشه می گرفته است ( که البته در آن دوران دهی به نام هرنگ وجود نداشته است ) . این قناتها بعد از «چاه مادر» یا «بئر الأ م» که منبع اصلی آب آن است و در پایه کوه ناخ واقع بوده است به دو رشته می شده است. رشته اول این قناتها از طرف مغرب کوخرد فعلی به دشت پاراو منتهی می شده است. اما رشته دوم از طرف مشرق دهستان کوخرد سرازیر می شده تا اینکه وصل می شده به ساختمان ترنه، این ساختمان ها آب شیرین را از یک سوی رودخانه شور به سوی دیگر می بردند. دو قنات از این رشته قناتها در بغل خانه شاعرمعروف روزدار و از طرف قبله خانه اش تایاد من هم وجود داشته است.
قنات «پاراو کوخرد» از زیرکوه ناخ سر چشمه می گرفته است و بعد از ( چاه مادر ) قنات به دو رشته می شده است. رشته اول قناتها از پشت منقطه لرکش سرازیر می شده و ازوسط منطقه درازو رد می شده تا اینکه می رسیده به دشت پاراو و در جایی به نام «چُورُون مَهدَلی» در لب رودخانه ظاهر می شده، و بعداً در دشت پاراو ادامه می یافته تا اینکه در منطقه ای در لب رود خانه «درکت» می شده، یعنی آب به روی زمین می آمده. به همینجهت این منطقه «در کتی» نامیده شده است. چون آب قنات در آنجا درکت شده، یعنی آب قنات از زیر زمین به روی زمین آمده است. و نام «درکت» در این منطقه به یادگار مانده است و همچنین رودخانه به نام «رودخانه در کتی» پیش مردم کوخرد معروف است.
