پاراو

لغت نامه دهخدا

پاراو.( ص ) پیر. ( فرهنگ اسدی ). || زن پیر. ( اوبهی ) ( برهان ). پیر زال. ( برهان ). گنده پیر :
زن پاراو چون بیابد بوق
سر ز شادی کشدسوی عیوق.

منجیک.

پاراو. ( اِخ ) بلوکی از قزوین. ( برهان ).

( اسم ) پاراب
زن پیر پیرزال بلوکی از قزوین

(ص . ) پیرمرد.

زن پیر، پیرزال، گنده پیر، کمپیر.
= پاریاب

پاراو در زبان کوردی به معنی محکم ، مطمئن، یقین

ریش سفید . پیر زال . دیم . زمین بی اب و علف