پارادوکس های زنون ( به انگلیسی: Zeno's paradoxes ) مجموعه ای از مسئله های فلسفی است که توسط زنون الئایی ( حدود ۴۹۰–۴۹۵ پ. م در الئا جنوب ایتالیای کنونی - حدود ۴۳۰ پ. م ) فیلسوف یونانی طراحی شده است. این پارادوکس ها در ادامه نظریه پارمنیدس که منکر نقش حواس در شناخت و تکثرگرایی است و اعتقاد به اینکه حرکت چیزی جز توهم نیست، می باشند؛ که زنون بر اساس دیالکتیک پارمنیدسِ افلاطون این پارادوکس ها را طراحی نموده است که در حقیقت جوابی است برای فیلسوف هایی که در مخالفت با پارمنیدس پارادوکس هایی را مطرح کرده اند.
آشیل تصمیم می گیرد با یکی از کندترین رقبای خود، لاک پشت، مسابقهٔ دو بدهد. او لطف می کند و می گذارد لاک پشت از نقطه ای جلوتر از او، مسابقه را شروع کند. وقتی آشیل از نقطهٔ شروع خود حرکت می کند، لاک پشت قبلاً یک مسافتی پیش رفته است و مدتی طول می کشد، البته نه خیلی زیاد، تا آشیل به نقطه ای برسد که لاک پشت حرکتش را از آنجا شروع کرده است. مسلماً تصور می کنیم آشیل، تیزپاترین دونده در میان یونانیانِ اعزام شده به تروا، بیش از این عقب نخواهد ماند: هر چقدر هم مسیر مسابقه کوتاه و فاصلهٔ اولیهٔ لاک پشت از آشیل زیاد باشد، آشیل باید زودتر به خط پایان برسد. اما در واقع این طور نیست؛ زیرا مدتی طول می کشد تا آشیل به نقطه ای برسد که لاک پشت از آنجا راه افتاده و لاک پشت در این مدت خود را کمی جلو کشانده اشت. زمانی که آشیل به آن نقطه برسد، لاک پشت جلوتر است. پس آشیل به سمت نقطه ای می دود که لاک پشت از آنجا راه افتاده و لاک پشت در این مدت خود را کمی جلو کشانده است. زمانی که آشیل به آن نقطه برسد، لاک پشت جلوتر است پس آشیل به سمت نقطه ای می دود که لاک پشت هم اینک هست و مدتی طول می کشد تا به آن نقطه برسد. مسلماً در طول این مدت لاک پشت باز کمی دیگر خود را جلو کشانده است. آشیل مثل سایه، لاک پشت را تعقیب می کند، اما زمانی که به نقطه ای می رسد که لاک پشت بوده، لاک پشت باز هم اندکی جلو رفته است و آشیل هنوز به او نرسیده است این ماجرا تا ابد ادامه می یابد، زیرا همواره مدتی طول می کشد تا آشیل فاصلهٔ میان خودش و لاک پشت را طی کند و هر قدر هم که لاک پشت کند حرکت کند، بخشی از مسافت را در زمان حرکت خود طی می کند و دیگر در نقطهٔ قبل نیست و از آن نقطه جلوتر است. پس به هر حال هر چقدر هم این زنجیره را ادامه دهیم، آشیل هرگز به لاک پشت نمی رسد، چه رسد به این که از او جلوتر بزند. پس مسلماً وقتی که مسابقه در نهایت به پایان می رسد، لاک پشت از آشیل جلوتر است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآشیل تصمیم می گیرد با یکی از کندترین رقبای خود، لاک پشت، مسابقهٔ دو بدهد. او لطف می کند و می گذارد لاک پشت از نقطه ای جلوتر از او، مسابقه را شروع کند. وقتی آشیل از نقطهٔ شروع خود حرکت می کند، لاک پشت قبلاً یک مسافتی پیش رفته است و مدتی طول می کشد، البته نه خیلی زیاد، تا آشیل به نقطه ای برسد که لاک پشت حرکتش را از آنجا شروع کرده است. مسلماً تصور می کنیم آشیل، تیزپاترین دونده در میان یونانیانِ اعزام شده به تروا، بیش از این عقب نخواهد ماند: هر چقدر هم مسیر مسابقه کوتاه و فاصلهٔ اولیهٔ لاک پشت از آشیل زیاد باشد، آشیل باید زودتر به خط پایان برسد. اما در واقع این طور نیست؛ زیرا مدتی طول می کشد تا آشیل به نقطه ای برسد که لاک پشت از آنجا راه افتاده و لاک پشت در این مدت خود را کمی جلو کشانده اشت. زمانی که آشیل به آن نقطه برسد، لاک پشت جلوتر است. پس آشیل به سمت نقطه ای می دود که لاک پشت از آنجا راه افتاده و لاک پشت در این مدت خود را کمی جلو کشانده است. زمانی که آشیل به آن نقطه برسد، لاک پشت جلوتر است پس آشیل به سمت نقطه ای می دود که لاک پشت هم اینک هست و مدتی طول می کشد تا به آن نقطه برسد. مسلماً در طول این مدت لاک پشت باز کمی دیگر خود را جلو کشانده است. آشیل مثل سایه، لاک پشت را تعقیب می کند، اما زمانی که به نقطه ای می رسد که لاک پشت بوده، لاک پشت باز هم اندکی جلو رفته است و آشیل هنوز به او نرسیده است این ماجرا تا ابد ادامه می یابد، زیرا همواره مدتی طول می کشد تا آشیل فاصلهٔ میان خودش و لاک پشت را طی کند و هر قدر هم که لاک پشت کند حرکت کند، بخشی از مسافت را در زمان حرکت خود طی می کند و دیگر در نقطهٔ قبل نیست و از آن نقطه جلوتر است. پس به هر حال هر چقدر هم این زنجیره را ادامه دهیم، آشیل هرگز به لاک پشت نمی رسد، چه رسد به این که از او جلوتر بزند. پس مسلماً وقتی که مسابقه در نهایت به پایان می رسد، لاک پشت از آشیل جلوتر است.
wiki: پارادوکس های زنون