پاراتوپ

پاراتوپ، ( به انگلیسی: Paratope ) که به عنوان محل اتصال آنتی ژن ( به انگلیسی: Antigen - binding site ) نیز شناخته می شود، بخشی از آنتی بادی است که یک آنتی ژن را تشخیص داده و به آن متصل می شود. این ناحیه کوچک در انتهای قطعه اتصال دهنده آنتی ژن - آنتی بادی است و شامل قسمت هایی از زنجیره های سنگین و سبک آنتی بادی است. [ ۱] [ ۲]
پاراتوپ ها قسمت هایی از گیرنده لنفوسیت های بی یا سلول های B را تشکیل می دهند که به اپیتوپ آنتی ژن متصل می شوند. همه گیرنده های لنفوسیت های بی، در یک سلول مشخص، دارای پاراتوپ های یکسان هستند. [ ۲] منحصر به فرد بودن یک پاراتوپ به آن اجازه می دهد تا فقط به یک اپیتوپ با تمایل زیاد متصل شود و در نتیجه، هر لنفوسیت بی، فقط می تواند به اپیتوپ اختصاصی خود واکنش دهد. اتصال پاراتوپ های گیرنده های لنفوسیت های یی به اپیتوپ خاص خود، گامی بسیار مهم در فرایند پاسخ ایمنی تطبیقی است.
طراحی و ساختار پاراتوپ ها می تواند بین گونه های مختلف بسیار متفاوت باشد. در مهره داران دارای آرواره، نوترکیبی V ( D ) J می تواند ایجاد میلیاردها پاراتوپ مختلف را در پی داشته باشد. [ ۳] [ ۴] تعداد پاراتوپ ها با توجه به نحوهٔ ترکیب ژن های V , D و J در ساختار آنتی بادی محدود است. [ ۳] بنابراین، بسیاری از گونه های مختلف، راه هایی برای دور زدن این محدودیت و افزایش تنوع پاراتوپ های احتمالی ایجاد کرده اند.
در گاوها، یک ناحیهٔ تعیین کننده اتصال فوق العاده طولانی، نقش اساسی در تنوع پاراتوپ ها در نظر گرفته می شود. [ ۳] [ ۵]