پادیاب

( ( پادیاب یا پادیاو شو:
امروزه در مسجدها، زیارتگاه و خانه های کُلَنگی یا قدیمی، آبزن یا حوض کوچکی وجود دارد که ویژه پادیاب ( پادیاو ) هست!
که به اروپا هم راه یافت >>> به آن می گویند: پاتیو یا پاسیو! ) )

زرتشتیان، پنج بار نماز می خواندند که نیایش ویژه خود را داشته است:
اوشَهِن یا اُشَهین ( اوستایی: ušahin - اوشا!، نماز صبح )
هاوَن ( اوستایی: hāvanē - نماز ظهر )
رَپیتون یا رَپیتوین ( اوستایی: rapithwin - نماز عصر )
اُزَیِرین یا اُزَیِرِن یا اُزِرین ( اوستایی: uzayeirin، uzerin - نماز مغرب )
اَیویس روتریم، اَویسروترِم، اَویسروثرِم ( اوستایی: aiwisrūthrim - نماز عِشا )
کسی که می خواهد پادیاب کند:
نخست یک بار "به خشنودی اهورامزدا" می خواند و پس از آن یک بار نیایش " اشم وهو. . . "می سُراید
آنگاه دست خود را زیر آب گرفته و رُخسار خود را تا زیر گوش خیس می کنیم ( این کار را سه بار با دهان بسته که آب درون دهان نشود، انجام می دهیم )
سپس سه بار دست راست و پس از آن سه بار دست چپ را از ساعد تا سر دست با آب می شوییم
سپس سه بار پای راست و پس از آن سه بار پای چپ را از نوک انگشت تا قوزک پا می شوییم
( ( در هنگام دست و رو شستن نیایش سروش باج"کِم. نا. مَزدا" را زیر لب زمزمه می کنیم! ) )
و سپس کُشتی نو می کند ( یعنی کُشتی خود را از میان می گشاید و خدای را یاد می کند و به اهریمن نفرین می فرستد ) سپس "نیرنگ کشتی بستن" می خواند و دوباره کُشتی بر میان می بندد!