پادشاهی کرواسی (۹۲۵–۱۱۰۲). پادشاهی کروآسی ( کروآت:Kraljevina Hrvatska ) که به عنوان پادشاهی کروآت ها نیز شناخته می شود، دولتی قرون وسطایی بود که حیطهٔ قدرت آن کلیه کروآسی و بخش هایی از بوسنی و هرزگوین امروزی در بالکان می شد.
پادشاهی کرواسی (هابسبورگ). پادشاهی کرواسی ( به کرواتی: Kraljevina Hrvatska ) ، ( به لاتین: Regnum Croatiae ) ، ( به مجاری: Horvát Királyság ) ، ( به آلمانی: Königreich Kroatien ) یک بخش اداری که در بین سال های ۱۵۲۷ تا ۱۸۶۸ به عنوان جزئی از امپراتوری هابسبورگ وجود داشت. این پادشاهی بخشی از تاج وتخت سنت استفن بود اما برای مدت قابل توجهی از دوران موجودیتش، از جمله سال های پایانی آن به طور مستقیم تحت حاکمیت امپراتوری اتریش با مرکزیت زاگرب بود.
تا قرن هجده میلادی پادشاهی هابسبورگ کرواسی شامل تنها بخش کوچکی از شمال غربی امروزی کرواسی در اطراف زاگرب، و یک نوار کوچک اطراف رییکا که در قلمرو امپراتوری عثمانی نبود یا بخشی از مرز نظامی با هابسبورگ بود. در بین سال های ۱۷۴۴ و ۱۸۶۸ پادشاهی کرواسی یک پادشاهی مستقل تابع پادشاهی اسلوونی بود. قلمرو پادشاهی اسلوونی برای مدتی توسط امپراتوری عثمانی تسخیر شد و بخشی از مرز نظامی هابسبورگ شد. در سال ۱۷۴۴ میلادی این مناطق به عنوان پادشاهی اسلوونی سازمان یافته و شامل پادشاهی کرواسی شد. در سال ۱۸۴۹ دو امپراتوری به صورت کامل از هم جدا شدند و دو بخش اداری متفاوت تشکیل دادند. در سال ۱۸۶۸ میلادی دو پادشاهی بار دیگر باهم یک پادشاهی را تشکیل دادند که نام آن پادشاهی کرواسی - اسلوونی بود.
در ادامه نبرد موهاچ در سال ۱۵۲۷، اشراف کروات و پادشاهی مجارستان نیاز به تصمیم گیری برای یک شاه جدید داشتند. بخش عمده ای از اشراف کروات با رای گیری در یک انتخابات پارلمانی پادشاه اتریشی فردیناند یکم، امپراتور مقدس روم از دودمان هابسبورگ را انتخاب کردند. برخی از اشراف با یانوش یکم مخالفت و برخی حمایت کردند، اما هنگامی که یانوش یکم در سال ۱۵۴۰ درگذشت، گزینه هابسبورگ چیره گشت.
با توجه به اینکه تغییر رهبری از یک راه حل برای جنگ با عثمانی دور بود، اما در حقیقت به تدریج در قرن ۱۶ امپراتوری عثمانی گسترش یافت و بخش های بسیاری از اسلوونی، بوسنی غربی و لیکا، کرواسی که حدود ۲۵ سال تحت تسلط هابسبورگ ها بود و ۲۰٬۰۰۰ کیلومترمربع مساحت داشت را تصرف کرد. در سال ۱۵۵۸ میلادی پارلمان کرواسی و اسلوونی پس از قرن ها باهم متحد شدند. سلطان سلیمان با استفاده از تضادهای ماکسیمیلیان دوم و سیگیسموند دوم آگوستوس، حمله ششم خود را به مجارستان در ۱۵۶۵ با ۱۰۰٬۰۰۰ سرباز آغاز کرد. سپاه عثمانی در محاصره سیگت وار قسمت شمالی قلعه مرزی سیگت وار را پس از ده سال تصرف کرد. به دستور شاه در ۱۵۵۳ و ۱۵۷۸ بخش های وسیعی از کرواسی و اسلوونی که در مجاورت امپراتوری عثمانی قرار داشتند به مرزهای نظامی تبدیل گشته و به طور مستقیم از مقر نظامی وین فرماندهی می شدند. با توجه به نزدیکی خطرناک به ارتش عثمانی، منطقه خالی از سکنه شد؛ بنابراین اتریش تصمیم گرفت با تشویق صرب ها، آلمانی ها، مردم مجار، مردم چک، اسلواک ها، روسین ها، اوکراینیان و دیگر اسلاوها به رفتن به مرزهای نظامی یک اتحاد قومی به وجود بیاورد. اثرات منفی ارباب رعیتی در سال ۱۵۷۳ زمانی تشدید شد که دهقانان در بخش های شمالی کرواسی و اسلوونی علیه اربابان خود به دلیل مالیات غیر منطقی و تجاوز به زنان در شورش دهقانی کروآت - اسلوون شرکت کردند. ماتیاس گوبک رهبری این شورش را بر عهده داشت که سرانجام با گذشت دوازده روز از آغاز شورش سرکوب شد. در مدت کوتاهی پس از آن ماتیاس و هزاران نفر دیگر به صورت عمومی اعدام شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتا قرن هجده میلادی پادشاهی هابسبورگ کرواسی شامل تنها بخش کوچکی از شمال غربی امروزی کرواسی در اطراف زاگرب، و یک نوار کوچک اطراف رییکا که در قلمرو امپراتوری عثمانی نبود یا بخشی از مرز نظامی با هابسبورگ بود. در بین سال های ۱۷۴۴ و ۱۸۶۸ پادشاهی کرواسی یک پادشاهی مستقل تابع پادشاهی اسلوونی بود. قلمرو پادشاهی اسلوونی برای مدتی توسط امپراتوری عثمانی تسخیر شد و بخشی از مرز نظامی هابسبورگ شد. در سال ۱۷۴۴ میلادی این مناطق به عنوان پادشاهی اسلوونی سازمان یافته و شامل پادشاهی کرواسی شد. در سال ۱۸۴۹ دو امپراتوری به صورت کامل از هم جدا شدند و دو بخش اداری متفاوت تشکیل دادند. در سال ۱۸۶۸ میلادی دو پادشاهی بار دیگر باهم یک پادشاهی را تشکیل دادند که نام آن پادشاهی کرواسی - اسلوونی بود.
در ادامه نبرد موهاچ در سال ۱۵۲۷، اشراف کروات و پادشاهی مجارستان نیاز به تصمیم گیری برای یک شاه جدید داشتند. بخش عمده ای از اشراف کروات با رای گیری در یک انتخابات پارلمانی پادشاه اتریشی فردیناند یکم، امپراتور مقدس روم از دودمان هابسبورگ را انتخاب کردند. برخی از اشراف با یانوش یکم مخالفت و برخی حمایت کردند، اما هنگامی که یانوش یکم در سال ۱۵۴۰ درگذشت، گزینه هابسبورگ چیره گشت.
با توجه به اینکه تغییر رهبری از یک راه حل برای جنگ با عثمانی دور بود، اما در حقیقت به تدریج در قرن ۱۶ امپراتوری عثمانی گسترش یافت و بخش های بسیاری از اسلوونی، بوسنی غربی و لیکا، کرواسی که حدود ۲۵ سال تحت تسلط هابسبورگ ها بود و ۲۰٬۰۰۰ کیلومترمربع مساحت داشت را تصرف کرد. در سال ۱۵۵۸ میلادی پارلمان کرواسی و اسلوونی پس از قرن ها باهم متحد شدند. سلطان سلیمان با استفاده از تضادهای ماکسیمیلیان دوم و سیگیسموند دوم آگوستوس، حمله ششم خود را به مجارستان در ۱۵۶۵ با ۱۰۰٬۰۰۰ سرباز آغاز کرد. سپاه عثمانی در محاصره سیگت وار قسمت شمالی قلعه مرزی سیگت وار را پس از ده سال تصرف کرد. به دستور شاه در ۱۵۵۳ و ۱۵۷۸ بخش های وسیعی از کرواسی و اسلوونی که در مجاورت امپراتوری عثمانی قرار داشتند به مرزهای نظامی تبدیل گشته و به طور مستقیم از مقر نظامی وین فرماندهی می شدند. با توجه به نزدیکی خطرناک به ارتش عثمانی، منطقه خالی از سکنه شد؛ بنابراین اتریش تصمیم گرفت با تشویق صرب ها، آلمانی ها، مردم مجار، مردم چک، اسلواک ها، روسین ها، اوکراینیان و دیگر اسلاوها به رفتن به مرزهای نظامی یک اتحاد قومی به وجود بیاورد. اثرات منفی ارباب رعیتی در سال ۱۵۷۳ زمانی تشدید شد که دهقانان در بخش های شمالی کرواسی و اسلوونی علیه اربابان خود به دلیل مالیات غیر منطقی و تجاوز به زنان در شورش دهقانی کروآت - اسلوون شرکت کردند. ماتیاس گوبک رهبری این شورش را بر عهده داشت که سرانجام با گذشت دوازده روز از آغاز شورش سرکوب شد. در مدت کوتاهی پس از آن ماتیاس و هزاران نفر دیگر به صورت عمومی اعدام شدند.
