پادشاهی میشان یا میسان یا کرخ میشان ( تلفظ یونانی: خاراسِن ) بنیان گذاری شده توسط یک پادشاه ایرانی به نام هیسپاوسین است. نخستین آشنایی علمی باستان شناسان مربوط به سال ۱۸۱۱ میلادی و بر اثر کشف سکه هایی به زبان یونانی بود. آنچه در این سکّه ها نظر پژوهشگران را جلب کرد تطابق اسامی پادشاهان حک شده بر این سکه ها با نام های پادشاهانی بود که طبق نوشته های مورخان باستانی روزگاری بر سرزمین میسان در شمال رأس خلیج فارس حکومت می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
طبق گفته های نویسندگان و مورخان باستانی معاصر با میشانیان پایتخت آنان شهر میشان ( یونانی: خاراکس ) بود و تاریخ بنای آن به زمان اسکندر مقدونی می رسید؛ و طبق آنچه ذکر گردیده اسکندر پس از فتوحات خود در هند در راه بازگشت خود به بابل به منطقه ای که به احتمال زیاد محوطهٔ باستانی جبل خیبر ( نیسان ) در عراق امروزی است رسیده است و دستور به بنای شهری بزرگ به نام خود می دهد. اسکندر به خوبی ارزش جغرافیایی آن منطقه که دارای زمینی مرتفع در مجاورت آب های رودخانه ها و خلیج فارس بود را دریافت و هدف از بنای این شهر نیز به نقش بازرگانی وسیعی بود که می توانست بعدها ایفا کند.
اسکندر این شهر را به نام خود تأسیس کرد و بعدها به نام کرخینیا معروف گردید.
پس از مرگ اسکندر در بابل و تأسیس دولت سلوکی این شهر تحت کنترل سلوکیان درآمد. تا اینکه در سال ۱۶۵–۱۶۶ قبل از میلاد قسمت هایی از شهر بر اثر طغیان آب رودخانه ها تخریب گردید و توسط امپراتور سلوکی نامدار آن زمان آنتیوخوس چهارم بازسازی می شود و آن را به نام خود آنتیوخا می نامد و یکی از فرماندهان خود را به نام هیسپاوسین به حاکمیت آن شهر و منطقه می گمارد. اما در طی حکومت هیسپاوسین بار دیگر شهر دچار سیل شده و اینبار بدستور هیسپاوسین یا اسپاسینو اقدام به بنا و مرّمت آن می کنند و نام خود را بر نام شهر اضافه کرده آن را خاراکس - اسپاسینو می نامد. این شهر در کتیبه های تدمری به نام کاراک اسبیاسینا و در نقوش آرامی به نام کرک دمیسان به معنی قلعه میسان و در تلمود بابلی به نام میشا ذکر گردیده است.
در بین سال های ۱۴۱ الی ۱۳۹ قبل از میلاد پس از انتشار ضعف در پیکر دولت سلوکیان هیسپاوسین استقلال خود را بر مناطق تحت فرمان خود اعلام کرده، به نام خود سکّه ضرب می کند اما روابط خود را با سلوکیان حفظ می کند.
... [مشاهده متن کامل]
طبق گفته های نویسندگان و مورخان باستانی معاصر با میشانیان پایتخت آنان شهر میشان ( یونانی: خاراکس ) بود و تاریخ بنای آن به زمان اسکندر مقدونی می رسید؛ و طبق آنچه ذکر گردیده اسکندر پس از فتوحات خود در هند در راه بازگشت خود به بابل به منطقه ای که به احتمال زیاد محوطهٔ باستانی جبل خیبر ( نیسان ) در عراق امروزی است رسیده است و دستور به بنای شهری بزرگ به نام خود می دهد. اسکندر به خوبی ارزش جغرافیایی آن منطقه که دارای زمینی مرتفع در مجاورت آب های رودخانه ها و خلیج فارس بود را دریافت و هدف از بنای این شهر نیز به نقش بازرگانی وسیعی بود که می توانست بعدها ایفا کند.
اسکندر این شهر را به نام خود تأسیس کرد و بعدها به نام کرخینیا معروف گردید.
پس از مرگ اسکندر در بابل و تأسیس دولت سلوکی این شهر تحت کنترل سلوکیان درآمد. تا اینکه در سال ۱۶۵–۱۶۶ قبل از میلاد قسمت هایی از شهر بر اثر طغیان آب رودخانه ها تخریب گردید و توسط امپراتور سلوکی نامدار آن زمان آنتیوخوس چهارم بازسازی می شود و آن را به نام خود آنتیوخا می نامد و یکی از فرماندهان خود را به نام هیسپاوسین به حاکمیت آن شهر و منطقه می گمارد. اما در طی حکومت هیسپاوسین بار دیگر شهر دچار سیل شده و اینبار بدستور هیسپاوسین یا اسپاسینو اقدام به بنا و مرّمت آن می کنند و نام خود را بر نام شهر اضافه کرده آن را خاراکس - اسپاسینو می نامد. این شهر در کتیبه های تدمری به نام کاراک اسبیاسینا و در نقوش آرامی به نام کرک دمیسان به معنی قلعه میسان و در تلمود بابلی به نام میشا ذکر گردیده است.
در بین سال های ۱۴۱ الی ۱۳۹ قبل از میلاد پس از انتشار ضعف در پیکر دولت سلوکیان هیسپاوسین استقلال خود را بر مناطق تحت فرمان خود اعلام کرده، به نام خود سکّه ضرب می کند اما روابط خود را با سلوکیان حفظ می کند.
