پادشاهی لهستان (۱۰۲۵–۱۳۸۵). پادشاهی لهستان ( به لهستانی: Królestwo Polskie ) ، ( به لاتین: Regnum Poloniae ) ، ( به اوکراینی: Королівство Польське ) که پادشاهی پیاست نیز نامیده می شود، دولتی لهستانی بود که از زمان پادشاهی بولسلاو اول در ۱۰۲۵ میلادی تا زمان اتحادیه دودمانی پادشاهی لهستان با دوک نشین بزرگ لیتوانی در ۱۳۸۵ میلادی ادامه یافت.
پایه های ایجاد دولت لهستان در قرن ۱۰ میلادی با مسیحی شدن میشکو اول از دودمان پیاست گذاشته شد. این رخداد سرآغاز پذیرش لهستان در میان جوامع مسیحی شد و در سال ۱۰۰۰ میلادی لهستان از سوی پاپ و امپراتوری روم مقدس به عنوان دولتی مسیحی به رسمیت شناخته شد. پس از آن نخستین شاه لهستان بولسلاو اول در سال ۱۰۲۵ میلادی تاج گذاری کرد و پادشاهی لهستان آغاز شد.
بولسلاو اول در تلاش برای اتمام دشمنی های مداوم میان مدعیان برای رسیدن به تخت سلطنت سعی کرده شیوه ای برای حکومت بر لهستان را طبق وصیتنامه اش بر قرار کند. او که در سال ۱۳۳۸ میلادی از دنیا رفت، کشور را به پنج قسمت تقسیم کرد و هر قسمت را به یکی از پسرانش سپرد و از ایشان خواست تا بر علیه یکدیگر وارد جنگ نشوند. پسر بزرگ تر که لقب دوک اعظم را می گرفت بر بقیه رهبری داشت و کراکوف به عنوان شهر مرکزی شناخته می شد.
علی رغم خواست بولسلاو اول پس از مرگش این تقسیم بندی به سرعت از بین رفت و نبرد بین افراد مختلف برای تصاحب لقب دوک اعظم آغاز شد. در واقع سیستمی که قرار بود باعث ثبات سلطنت و آرامش کشور شود خود باعث تضعیف و تخریب کشور می شد. حتی در مقطعی لهستان به شدت تحت نفوذ پادشاهی بوهم قرار گرفت. در نهایت با جلوس ولادیسلاو اول بر تخت سلطنت در سال ۱۳۲۰ میلادی این تنش ها پس از دو قرن پایان یافت.
کازیمیر کبیر آخرین فرد مذکر دودمان پیاست بود که در نهایت بدون جانشین درگذشت و سلطنت لهستان به خواهرزاده اش لایوش یکم که در آن زمان پادشاه مجارستان بود رسید و پادشاهی متحد مجارستان - لهستان را به وجود آورد. این اتحاد مدت زیادی به درازا نیانجامید زیرا لایوش یکم نیز فرزند پسری از خود بر جای نگذاشت و تاج پادشاهی لهستان به دخترش، یادویگا، رسید که از سال ۱۳۸۹ به عنوان ملکه لهستان بر کشور حکمرانی کرد. یادویگا با یوگایلا دوک بزرگ لیتوانی ازدواج کرد. ثمره این ازدواج شروع دودمان یاگیلون شد که در طی ۲۰۰ سال اتحاد دو کشور، موجب تشکیل مشترک المنافع لهستان–لیتوانی .
پایه های ایجاد دولت لهستان در قرن ۱۰ میلادی با مسیحی شدن میشکو اول از دودمان پیاست گذاشته شد. این رخداد سرآغاز پذیرش لهستان در میان جوامع مسیحی شد و در سال ۱۰۰۰ میلادی لهستان از سوی پاپ و امپراتوری روم مقدس به عنوان دولتی مسیحی به رسمیت شناخته شد. پس از آن نخستین شاه لهستان بولسلاو اول در سال ۱۰۲۵ میلادی تاج گذاری کرد و پادشاهی لهستان آغاز شد.
بولسلاو اول در تلاش برای اتمام دشمنی های مداوم میان مدعیان برای رسیدن به تخت سلطنت سعی کرده شیوه ای برای حکومت بر لهستان را طبق وصیتنامه اش بر قرار کند. او که در سال ۱۳۳۸ میلادی از دنیا رفت، کشور را به پنج قسمت تقسیم کرد و هر قسمت را به یکی از پسرانش سپرد و از ایشان خواست تا بر علیه یکدیگر وارد جنگ نشوند. پسر بزرگ تر که لقب دوک اعظم را می گرفت بر بقیه رهبری داشت و کراکوف به عنوان شهر مرکزی شناخته می شد.
علی رغم خواست بولسلاو اول پس از مرگش این تقسیم بندی به سرعت از بین رفت و نبرد بین افراد مختلف برای تصاحب لقب دوک اعظم آغاز شد. در واقع سیستمی که قرار بود باعث ثبات سلطنت و آرامش کشور شود خود باعث تضعیف و تخریب کشور می شد. حتی در مقطعی لهستان به شدت تحت نفوذ پادشاهی بوهم قرار گرفت. در نهایت با جلوس ولادیسلاو اول بر تخت سلطنت در سال ۱۳۲۰ میلادی این تنش ها پس از دو قرن پایان یافت.
کازیمیر کبیر آخرین فرد مذکر دودمان پیاست بود که در نهایت بدون جانشین درگذشت و سلطنت لهستان به خواهرزاده اش لایوش یکم که در آن زمان پادشاه مجارستان بود رسید و پادشاهی متحد مجارستان - لهستان را به وجود آورد. این اتحاد مدت زیادی به درازا نیانجامید زیرا لایوش یکم نیز فرزند پسری از خود بر جای نگذاشت و تاج پادشاهی لهستان به دخترش، یادویگا، رسید که از سال ۱۳۸۹ به عنوان ملکه لهستان بر کشور حکمرانی کرد. یادویگا با یوگایلا دوک بزرگ لیتوانی ازدواج کرد. ثمره این ازدواج شروع دودمان یاگیلون شد که در طی ۲۰۰ سال اتحاد دو کشور، موجب تشکیل مشترک المنافع لهستان–لیتوانی .
پادشاهی لهستان (۱۸۱۵–۱۹۱۵). پادشاهی لهستان یا کنگره لهستان ( به لهستانی: Królestwo Polskie ) یک موجودیت سیاسی بود که به عنوان کشور مستقل لهستان در سال ۱۸۱۵ توسط کنگره وین ایجاد شد. این کشور تا سال ۱۸۳۱ به عنوان یک اتحاد شخصی تحت سلطنت تزار روسیه بود. از این سال به بعد استقلال این کشور در عمل از میان رفت و به عنوان جزئی از روسیه اداره می شد. در سال ۱۹۱۷ و در جریان جنگ جهانی اول، قدرت های مرکز حکومت لهستان را با نایب السلطنگی لهستان جایگزین کردند که تا سال ۱۹۱۸ برقرار ماند. بعد از آن لهستان مجدداً استقلال خود را بازیافت و جمهوری دوم لهستان تشکیل شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
