پادشاهی قره خواجه یا پادشاهی قوچو یک پادشاهی تخاری - اویغوری بود که در سال ۸۴۳ م توسط پناهندگان اویغور که از ویرانی خاقانات اویغور می گریختند بنیاد شد. این پناهندگان توسط قرقیزهای ینی سئی از منطقه خود رانده شده بودند. پایتخت تابستانی پادشاهی شهر قره خواجه ( قوچو ) و پایتخت زمستانی آنها بش بالغ بود. خواجه واژه ای فارسی به معنای «آقا» و قره واژّه ای ترکی به معنای «سیاه» است.
فرهنگ مملکت قره خواجه عمدتاً ترکی و تخاری بود، اما مردمان چینی و ایرانی نظیر سغدی ها نیز در آن قلمرو زندگی می کردند. روحانیون ایرانی در این پادشاهی نیایشگاه های مانوی خود را داشتند. حدود العالم که به فارسی نوشته شده برای این شهر نام «شهر چینی ها» استفاده می کند. [ ۴] پیتر بی. گلدن می نویسند که اویغورها نه تنها نظام نوشتاری و دین سغدی ها را از آن خود کردند، بلکه به دین های مانوی، بودایی و مسیحیت نیز روی آوردند، آن ها سغدی ها را الگو و استاد خود می دانستند. سغدی ها بازرگانان اصلی جاده ابریشم و فرهنگ سازان منطقه بودند. [ ۵] اویغورها به مرور جای آنان را گرفتند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرهنگ مملکت قره خواجه عمدتاً ترکی و تخاری بود، اما مردمان چینی و ایرانی نظیر سغدی ها نیز در آن قلمرو زندگی می کردند. روحانیون ایرانی در این پادشاهی نیایشگاه های مانوی خود را داشتند. حدود العالم که به فارسی نوشته شده برای این شهر نام «شهر چینی ها» استفاده می کند. [ ۴] پیتر بی. گلدن می نویسند که اویغورها نه تنها نظام نوشتاری و دین سغدی ها را از آن خود کردند، بلکه به دین های مانوی، بودایی و مسیحیت نیز روی آوردند، آن ها سغدی ها را الگو و استاد خود می دانستند. سغدی ها بازرگانان اصلی جاده ابریشم و فرهنگ سازان منطقه بودند. [ ۵] اویغورها به مرور جای آنان را گرفتند.
wiki: پادشاهی قره خواجه