پادشاهی ریوکیو

پادشاهی ریوکیو ( به ژاپنی: 琉球王国، ریوکیو اوکوکو ) ( به ریوکیویی: 琉球國، روچو کوکو ) ( چینی سنتی: 琉球國 ) ( چینی ساده شده: 琉球国 ) ( به پین یین: Liúqiú Guó ) که با نام تاریخی انگلیسی Lewchew یا Luchu شناخته می شود یک پادشاهی مستقل بوده که بر بیشتر جزایر ریوکیو از قرن پانزدهم تا قرن نوزدهم میلادی فرمانروایی می کرده است. پادشاهان ریوکیو مردمان جزیره اوکیناوا را متحد کرده و قلمرو خود را تا جزایر آمامی ( امروزه متعلق به استان کاگوشیمای ژاپن است ) و جزایر ساکیشیما نزدیک تایوان گسترش دادند. با وجود اندازه کوچک، این پادشاهی نقش مهمی در تجارت دوران قرون وسطی شرق و جنوب شرق آسیا بر عهده داشت.
در قرن چهاردهم میلادی، قلمروهای پراکنده جزایر اوکیناوا در سه قلمرو شاهزاده نشین متحد شدند: هوکوزان ( 北山، کوهستان شمالی ) ، چوزان ( 中山، کوهستان میانی ) و نانزان ( 南山، کوهستان جنوبی ) . از این سه شاهزاده نشین با نام کلی دوران سه پادشاهی یا سانزان ( 三山، سه کوهستان ) نام برده می شود. هوکوزان که بیش از نیمی از جزیره اوکیناوا را در اختیار داشت از لحاظ زمین و قدرت نظامی قویترین اما از لحاظ اقتصادی ضعیفترین بود. چوزان در مرکز و با پایتختی شوری قویترین از لحاظ اقتصاد بود. نانزان در جنوب نیز شامل بندرهای مهم ناها و کانه مورا بود که مرکز تحصیلات کلاسیک چینی بودند.
در این دوران چینی های زیادی برای تجارت یا خدمت به دولت به این جزایر نقل مکان کردند. بنا به درخواست پادشاه ریوکیو از دودمان مینگ، امپراتور هونگ وو در سال ۱۳۹۲ میلادی، ۳۶ خاندان چینی را برای ساماندهی به امور دریایی از فوجیان به ریوکیو انتقال داد. بسیاری از افسران ریوکیو از این خانواده های چینی بوده یا نسبشان به آنها می رسید. [ ۱] آنها به پیشرفت روابط دیپلماتیک و تکنولوژی ریوکیویی ها کمک کردند. [ ۲] [ ۳] [ ۴] پادشاه هاشی شاه چوزان در ۱۴۱۶ موفق به شکست هوکوزان و در ۱۴۲۹ موفق به شکست نانزان شد و برای اولین بار با ایجاد دودمان اول شو، توانست این جزایر را با یکدیگر متحد کند. در سال ۱۴۲۱ امپراتور مینگ به او لقب شو ( به چینی: 尚، شانگ ) را داد ( و با نام شوهاشی یا 尚巴志 شناخته شد ) و پیروزی او را به رسمیت شناخت.
شوهاشی سیستم سلسله مراتبی بارگاه چینی ها را برای خودش بکار برد و قلعه شوری و بندرگاه ناها را ساخت. در سال ۱۴۶۹، شو توکو، نوه شوهاشی، که جانشین مذکری نداشت مرد؛ یکی از خدمتکاران اربابان منطقه خود را فرزندخوانده شاه درگذشته نامید و توانست با گرفتن موافقت چینی ها به پادشاهی رسیده و دودمان دوم شو را پایه گذاری کند. دوره طلایی ریوکیو با به قدرت رسیدن دومین پادشاه دودمان دوم شو با نام شو شین آغاز شد که از ۱۴۷۸ تا ۱۵۲۶ بر سر کار بود.