پادشاه یو ژو

پادشاه یو از ژو ( به چینی: 周幽王 ) با نام شخصی جی گونگ شنگ ( به چینی: 姬宮湦 ) ؛ دوازدهمین پادشاه دودمان ژو و آخرین پادشاه ژو باختری در چین باستان بود. وی از ۷۸۱ تا ۷۷۱ پ. م سلطنت کرد.
در سال ۷۸۰ پ. م، زلزله بزرگی گوانژونگ را لرزاند. فال بینی به نام بو یانگفو ( 伯陽甫 ) این را نشانه ای از پیشگویی نابودی دودمان ژو دانست.
در سال ۷۷۹ پ. م، صیغه ای به نام بائو سی وارد کاخ شد و پادشاه یو شیفته او شد. او پسری به نام بوفو برای او به دنیا آورد. [ ۱] پادشاه یو ملکه شن ( 申后 ) و ولیعهد ییجیو را خلع کرد. او بائو سی را ملکه جدید و بوفو را ولیعهد جدید اعلام کرد. [ ۲]
می گویند که بائو سی به سادگی نمی خندید. پس از استفاده از بسیاری از روش ها و شکست، پادشاه یو سعی کرد ملکه مورد علاقه خود را با روشن کردن چراغ های هشدار سرگرم کند و اشراف خود را فریب دهد تا فکر کنند عشایر چوانرونگ در شرف حمله هستند. اشراف به قلعه رسیدند در حالی که بائو سی به آنها می خندید. حتی پس از اینکه پادشاه یو بائو سی را تحت تأثیر قرار داد، او همچنان به سوء استفاده از چراغ های هشدار دهنده ادامه داد و اعتماد اشراف را از دست داد. [ ۳]
پدر ملکه شن، مرزبان شن، از برکناری دختر و نوه اش، ولیعهد ییجیو خشمگین شد و با چوانرونگ به کاخ پادشاه یو حمله کرد. پادشاه یو با استفاده از چراغ هایی که قبلاً مورد سوء استفاده قرار گرفته بود، اشراف خود را فراخواند، اما هیچکدام نیامدند. در نهایت پادشاه یو و بوفو کشته شدند و بائو سی اسیر شد. [ ۴]
پس از مرگ پادشاه یو، اشراف از جمله مرزبان شن، مرزبان زنگ ( 繒侯 ) و حاکم ون خو ( 許文公 ) از شاهزاده مخلوع ییجیو به عنوان پادشاه پینگ ژو حمایت کردند تا دودمان ژو را ادامه دهد. [ ۵] از آنجایی که پایتخت هائوجینگ آسیب زیادی دیده بود و به خاطر نزدیکی چوانرونگ در خطر بود، در سال ۷۷۱ پ. م، پادشاه پینگ ژو پایتخت را به سمت شرق به لوئویانگ منتقل کرد، بنابراین دومان ژو خاوری و دوره بهار و پاییز آغاز شد که بیش از ۳۰۰ سال طول کشید. [ ۶]
ملکه ها
• ملکه شن از طایفه جیانگ ایالت شن ( 申後 姜姓 ) ؛ دختر مرزبان شن و مادر ولیعهد ییجو
• بائو سی از خاندان دی چی از طایفه بائو ( 褒姒 祁姓 杜氏؛ ۷۹۱ - ۷۷۱ پ. م ) ؛ دختر دو بو و مادر ولیعهد بوفو
پسران
• ولیعهد ییجو ( 太子宜臼؛ مرگ ۷۲۰ پ. م ) ؛ پادشاه پینگ ژو
• ولیعهد بوفو ( 太子伯服؛ ۷۷۹ - ۷۷۱ پ. م )