پادشاه نامه

(یا: شاه جهان نامه) کتابی به فارسی در تاریخ سلطنت شاه جهان گورکانی از عبدالحمید لاهوری ( ـ۱۰۶۵ق). این کتاب تاریخ مستند و رسمی دو دهۀ نخست حکومت شاه جهان، پادشاه گورکانی هند، از ۱۰۳۷ تا ۱۰۵۷ق است. لاهوری در ۱۰۴۹ق، تألیف این کتاب را آغاز کرد و تا ۱۰۵۸ق، سرگرم این کار بود. پس از وی محمد وارث لاهوری ( ـ۱۰۹۱ق)، شاگرد و همکار عبدالحمید، کارش را پی گرفت. وی رویدادهای دهۀ سوم پادشاهی شاه جهان و دورۀ شاهزادگی و دَه سالۀ نخستِ پادشاهی او را بیشتر از پادشاه نامۀ امینای قزوینی گرفته، ولی تاریخ دهۀ دوم سلطنت او را از دید خود و با اتکا به اسناد دولتی نوشته است. پادشاه نامه دارای خاتمه ای در احوال مشایخ و علما و اطبا و شعرای دورۀ شاه جهان است. نثر کتاب بسیار متکلفانه و منشیانه است. پادشاه نامه به کوشش مولوی کبیر الدین احمد و مولوی عبدالرحیم و در سه جلد به چاپ رسیده است (کلکته، ۱۸۶۷ـ۱۸۶۹). این کتاب را محمد زاهد برای شاه عالم بهادرشاه (۱۱۱۸ـ ۱۱۲۴ق) خلاصه کرده و با افزودن مطالبی دیگر رشتۀ رویدادها را تا پادشاهی اورنگ زیب رسانده است. این خلاصه به نام انتخاب شاه جهانی (یا اختصار شاه جهان نامه، خلاصۀ شاه جهانی) معروف است. برهان الدین خان نیز در ۱۲۱۳ق، گزیده ای از پادشاه نامه فراهم آورده است.